Project Parias
Music CD Cover
(unused)
Chodziło o stworzenie digipacka zawierającego w sobie przekaz, o którym napisze za chwilę, który jest połączony z minimalizmem i ascezą, jaki był warunkiem tego projektu.
Projekt podzieliłem na 3 części:
1) część ascetyczną, czystą, będącą metaforą słowa 'parias'. Celowo nie ukazywałem tu 'brudnego' znaczenia tego słowa a skupilem się na czystości duchowej jaką reprezentuje parias. Poprzez słowo parias rozumiem autorów płyty, którzy poprzez swoje czyste intencje sprzeciwiają się 'brudzie' społeczeńswa, zarazem zaczynąjąc projekt, dopiero zapisuąc swoją czystą kartkę. Symbolizm tej częsci, czyli czystość i ascetyzm ma odzwierciedlenie w grafice- minimum środków użytych do pokazania tematu a zarazem czystość białego koloru. I tak dochodzimy do części drugiej projektu czyli...
2) wewnęczna częśc projektu, to ta szara, 'brudna' warstwa- reprezentująca społeczeńswto. Pędzące masy, bezcelowo, pokazane 'anonimowo', od tyłu, gdzie każdy jest każdym a zarazem nikim. Szary kolor użyty do zabarwienia zdjęcia ma na celu wyolbrzymienie nudności i bezcelowości ludzi pędzących w wyścigu szczurów a zarazem wzmacnia kontrast pomiędzy czystą częscią reprezentującej artystę (i w domyśle również słuchaczy). Celowo nie użyłem tu żadnych ozdobników, elementów rysowanych itp gdyż nie chciałem 'ubarwiać' tej częsci, poza tym chciałem się mimo wszystko trzymać ascetycznej koncepcji całości. I teraz kilka słów o 3 części, bodajże najważniejszej..
3) część trzecia to wisienka na torcie i zarazem sens całej koncepcji czyli połączenie tych 2ch światów- świata czystego duchowo z brudem społeczeńswta.
Jest to spojrzenie na całość przez przysłowiową dziurkę od klucza, przez którą wycieka wszechobecny brud społeczeńswta.
Parias jako wyrzutek nie może, ale co ważniejsze nie chce uczestniczyć w życiu społecznym- jest wyklęty, nie może funkcjonować jak reszta. Spogląda zatem tylko przez mały obszar na rzeczywistość, nie utożsmiając się z nią a jedynie ją obseruwjąc i komentując.
W praktyce odbiorce przyciągnie minimalistyczna okładka z wyciętą dziurką od klucza, przez którą dokładnie nie widać co się dzieje po drugiej stronie. Zainteresuje to przyszłego słuchacza.
Po otwarciu pierwszej strony ukazuje szara rzeczywistość o której wcześniej pisałem, zachęcając do kolejnego otwarcia skrzydła.
Wtedy widać płytę, która jest 'pariasem' - bałym punktem nawiązującym do pierwszej częsci okładki.
