Rzeźba porusza temat przytłaczającego wpływu niechcianych i ciężkich wspomnień.
Są w naszym życiu takie chwile, przeżycia, doświadczenia, które chcemy wyrzucić
z pamięci i zapomnieć o nich. Czasami mamy wrażenie, że udało nam się to osiągnąć – jednak doświadczenia te nadal istnieją w naszej świadomości – mimo, że są głęboko schowane i milczące – oddziaływają na nas każdego dnia. Są naszym wewnętrznym obciążeniem. Ciężarem, z którego nie zdajemy sobie sprawy. 

Pamiętam, sposób babci, który pomagał jej zapamiętywać rzeczy – robiła supełki.
Na chusteczce czy kawałku sznurka. Podobnie ja opisałam swoje zapamiętane ciężary – zawiązałam supły w mojej pracy. Z supłów powstały duże formy, nabrzmiałe guzy. Ilustrują one naszą pamięć, nasze zapamiętane przeżycia – które wraz z upływającym czasem stały się napuchnięte i obrzmiałe. Supły, węzły wplątane są różnorodne jak nasze doświadczenia – mniejsze, większe, bardziej raniące i delikatnie sprawiające smutek.

Rzeźba została zamontowana w rogu sali – jest schowana. Nie domaga się bycia 
w centrum ale jednoznacznie zaznacza swoją obecność. Jak wspomnienia ukryte głęboko w nas – niewidoczne na pierwszy rzut oka, zakopane pod warstwą codzienności, odizolowane ale stałe w nas pozostające. Może czasem powodują poczucie niższej wartości, złej samooceny? Czasem kompleksy, trudności w zawieraniu relacji? Każdy 
z nas obciążony jest swoją pamięcią, swoimi doświadczeniami, które mają na niego wpływ. Często nie jesteśmy tego świadomi – przeżycia zakopane są tak głęboko w nas.

Praca została wykonana z liny konopnej surowej. Wymiary pracy to w przybliżeniu 250 x150 cm przy 350 cm długości.