Na forografii tłumu 
moja głowa siódma z kraja, 
a może czwarta na lewo 
albo dwudziesta od dołu; 

moja głowa nie wiem która, 
już nie jedna nie jedyna, 
już podobna do podobnych, 
ni to kobieca ni męska; 

znaki, które mi daje, 
to znaki szczególne żadne; 

może widzi ją Duch Czasu 
ale się jej nie przyląda; 

moja głowa statystyczna, 
co spożywa stal i kable 
najspokojniej, najglobalniej; 

bez wstydu, że jakakolwiek, 
bez rozpaczy, że wymienna; 

jakbym wcale jej nie miała 
po swojemu i z osobna; 

jakby cmentarz odkopano 
pełen bezimiennych czaszek 
o niezłej zachowalności 
pomimo umieralności; 

jakby ona już tam była, 
moja głowa wszelka, cudza; 

gdzie, jeżeli coś wspomina, 
to chyba przeszłość głęboką.