Vijftig was okee. De meet gehaald, thuisgekomen, behouden rit uitgereden, gelauwerd, getekend, gevierd. Vijftig was een medaille, een onderscheiding, de oorkonde: proficiat, u heeft de test moedig en uitmuntend doorstaan, chapeau, respect. Een eervol lintje dus, met trots gedragen, dat was vijftig.
En dan raast het door. Je telt het niet, het jaarlijkse aantikken van de meter: 51, 52, 53, 54 en nu ook 55: het kon niet snel genoeg van de kalender gerukt worden. Tot ik - dan toch - even - een dood moment - wanneer was dat? - 55, als getal, als grafisch gegeven, als logo, als merk bekeek. De perfecte dubbele vijf, krachtig, solide als 'n bolide. Alsof er wielen onder staan, niet zomaar wielen, maar rubberen monsters, Firestone!, Sebastian Vettel-wielen, VROOAAAR-banden, die Michel Vaillant met 'n paginabrede I-I-I-I-I-I-I door de bocht gooit. Een fabuleus cijferduo, die 55.
Een getal dat in de tijd gebeiteld mag worden, bevroren ook. En dat gebeurt nù, met dit boek. Ook omdat de volgende mijlpaal, zestig, zich gretig aandient en met haar de geriatrie, de slotrit. Daar pas ik voor. Zestig wordt niet gevierd, punt. Vanaf heden blijf ik 55, voor minstens één decennium. Het volgende ijkpunt kan desgevallend 66 zijn, satanisch als dat klinkt, duivels als als de legendarische route die door de USA snijdt. 66, daar kan je wat mee. Maar intussen blijft het, tot dan, 55.
Deze heuglijke tijdsremming viert u, met mij, in de komende pagina's. 55 foto's met 55 verhalen en nog 's 55 lijstjes met 55 merkwaardigheden. U bent er minstens 55 minuten zoet mee. Snuister & huiver!
En dan raast het door. Je telt het niet, het jaarlijkse aantikken van de meter: 51, 52, 53, 54 en nu ook 55: het kon niet snel genoeg van de kalender gerukt worden. Tot ik - dan toch - even - een dood moment - wanneer was dat? - 55, als getal, als grafisch gegeven, als logo, als merk bekeek. De perfecte dubbele vijf, krachtig, solide als 'n bolide. Alsof er wielen onder staan, niet zomaar wielen, maar rubberen monsters, Firestone!, Sebastian Vettel-wielen, VROOAAAR-banden, die Michel Vaillant met 'n paginabrede I-I-I-I-I-I-I door de bocht gooit. Een fabuleus cijferduo, die 55.
Een getal dat in de tijd gebeiteld mag worden, bevroren ook. En dat gebeurt nù, met dit boek. Ook omdat de volgende mijlpaal, zestig, zich gretig aandient en met haar de geriatrie, de slotrit. Daar pas ik voor. Zestig wordt niet gevierd, punt. Vanaf heden blijf ik 55, voor minstens één decennium. Het volgende ijkpunt kan desgevallend 66 zijn, satanisch als dat klinkt, duivels als als de legendarische route die door de USA snijdt. 66, daar kan je wat mee. Maar intussen blijft het, tot dan, 55.
Deze heuglijke tijdsremming viert u, met mij, in de komende pagina's. 55 foto's met 55 verhalen en nog 's 55 lijstjes met 55 merkwaardigheden. U bent er minstens 55 minuten zoet mee. Snuister & huiver!
