„Alati arhitekture moraju postati nevidljivi i laki, stvarajući mesta nalik na lagane, otvorene pejzaže, nove predele, drugačije vrste fizičkih uslova; obnavljajući ideju oblika i poverenja između senzacije i fenomena, između osećajnog i uslovljenog, između psihološkog i atmosferskog. To postaju prostori bez značenja, bez narativa; prostori otvoreni za novu interpretaciju, u kojima margine blede, strukture se razlažu i granice prestaju da postoje“.
/ Meteorological Architecture, Energies: New Matherial Boundaries (Philippe Rahm 2009).
/ Meteorological Architecture, Energies: New Matherial Boundaries (Philippe Rahm 2009).
Kako bi se preneo utisak mora tamo gde ga nema, neophodno je pronaći elemente koji ga morem čine i postaviti ih u odgovarajuće odnose. Ovim elementima može se operisati samo ukoliko su prethodno svedeni na sopstvenu suštinu. Kontekst u koji se integrišu postaje njihova nova ljuštura, telo kojim upravljaju stvarajući novi pejzaž. Srž izvučena iz sopstvenog celog sa sobom uvek nosi informaciju o tome čega je bila deo, te tu informaciju nameće i svojoj novoj sredini. Prisustvo ove novouspostavljene atmosfere ne ostaje nezapaženo. Ona postaje dominantna i svojom pojavnošću privlači, omamljuje i opija; njoj se teži. Nalazi se iznad svega, obuzima grad. Apsolutna je.
