فى اليوم اللى كنت ناوى انزل اصور فيه القمر فى الحدث الكونى اللى بيحصل كل 16 سنة .. وانا مستنى القمر يطلع .. لقيت مشهد اجمل من القمر مليون مرة وكان لازم يتصور .. اب جميل من اطيب مايكون .. بيفسح بنته ..

كنت شايف البنت وهى فى قمة سعادتها وبتنطنط .. 
وابوها على وشه فرحة غريبة (برغم انه غرقان مايه) ومبسوط ان بنته فرحانة وبتضحك ..
 مش سعادة الصيد ولا سعادة الخروجة نفسها .. 
سعادة من نوع خاص .. سعادة الراجل انه مع اغلى حاجة فى حياته .. وسعادة البنت انها مش خايفة وحاسه بالامان لانها مع ابوها وده لوحده مطمنها ..

والجميل فى الموضوع كله ان حاجة بسيطة اوى اوى ممكن تفرح بيها حد ..
ولا خدها وداها دريم بارك ولا وداها اغلى محل لعب اطفال ..
لاء .. ديه فسحتهم عبارة عن نيل وصخرة وصنارة ..

وممكن كمان ميكونوش اصطادوا سمكة .. 
وممكن يكون المكان ده مفهوش سمك اساسا ..
بس سعادتهم كانت انهم مع بعض ..