"Theoretical Perspective" Journal Issue 13: Conceptual Art
Author: Collective
Editor: İlke Mısra Uzun & Nusret Polat
Foreword: Ali Akay, Nusret Polat, İlke Mısra Uzun
Design: Savaş Çekiç
Minör Publishing House
Paperback
July, 2019
328 Pages
ISBN: 9772147664001
[Commercial/Professional work]
Editor: "Theoretical Perspective" Journal Issue 13: Conceptual Art
Writer: "Participatory Art Model and Relational Aesthetics" Chapter and "Foreword"
Translation: "On Minimal and Conceptual Art" by Marcus Graf
The theoretical Perspective discusses conceptual art in this issue. Although the term conceptual art emerged in the 1960s, the idea that art is as much a conceptual endeavour as it is aesthetic can be traced back to the 19th century. Especially Marcel Duchamp's refusal to paint and, seeing art awn an act of thought, his presentation of ready-mades was an important turning point at the beginning of the 20th century. According to Duchamp, this new art was created to engage the viewer's linguistic zone rather than aesthetic sensations. Duchamp used visuals as a tool to examine the relationships between language and thought. As a matter of fact, the names he gave to the ready-mades served as a direct cipher for releasing the work's meaning, and they influenced and/or dictated the development of meaning. In the 1960's, first the term concept art and then conceptual art gained popularity. From this moment on, art perhaps turned into philosophy in a Hegelian sense. Making art now meant expressing a certain thought through visualization. It wasn't about whether a piece was aesthetically pleasing or unappealing; it was about what it meant or wanted to express philosophically. This document attempts to fill this from several perspectives.
----------------------------------------------------------------
Teorik Bakış bu sayısında kavramsal sanatı tartışıyor...
Kavramsal sanat tabiri, 1960'lı yıllarda ortaya çıkmış olsa da, sanatın estetik olduğu kadar kavramsal bir uğraş olduğu fikri 19. yüzyıla kadar rahatlıkla götürülebilir. Özellikle 20. yüzyılın başında Marcel Duchamp'ın resim yapmayı reddetmesi ve sanatı bir fikir eylemi olarak görüp ready-made'leri ortaya koyması önemli bir dönüm noktası olmuştur. Duchamp'a göre bu yeni sanat, estetik duyguları değil, izleyicinin zihnindeki sözel bölgeyi harekete geçirmek için yapılmaktaydı. Duchamp, görsel olanı, dil ve düşünce arasındaki ilişkileri incelemek için bir araç olarak kullanıyordu. Nitekim ready-made'lere verdiği adlar yapıtın anlamını ifşa etmek için doğrudan bir şifre işlevi görüyor ve anlam üretimini etkiliyor ve/veya belirliyordu. 1960'lı yıllarda önce kavram sanatı, sonra da kavramsal sanat tabiri dolaşıma girdi. Bu noktadan sonra sanat, belki de Hegelci bir tarzda felsefeye dönüştü. Sanat yapmak demek artık, belli bir düşüncenin görselleştirme yoluyla ifade edilmesi anlamına gelmekteydi. Söz konusu olan, bir yapıtın estetik açıdan güzel ya da çirkin olduğu değil, felsefi açıdan ne anlama geldiği veya neyi ifade etmek istediğiydi. Bu dosya farklı açılardan bu çerçevenin içini doldurmaya çalışmaktadır.
Kavramsal sanat tabiri, 1960'lı yıllarda ortaya çıkmış olsa da, sanatın estetik olduğu kadar kavramsal bir uğraş olduğu fikri 19. yüzyıla kadar rahatlıkla götürülebilir. Özellikle 20. yüzyılın başında Marcel Duchamp'ın resim yapmayı reddetmesi ve sanatı bir fikir eylemi olarak görüp ready-made'leri ortaya koyması önemli bir dönüm noktası olmuştur. Duchamp'a göre bu yeni sanat, estetik duyguları değil, izleyicinin zihnindeki sözel bölgeyi harekete geçirmek için yapılmaktaydı. Duchamp, görsel olanı, dil ve düşünce arasındaki ilişkileri incelemek için bir araç olarak kullanıyordu. Nitekim ready-made'lere verdiği adlar yapıtın anlamını ifşa etmek için doğrudan bir şifre işlevi görüyor ve anlam üretimini etkiliyor ve/veya belirliyordu. 1960'lı yıllarda önce kavram sanatı, sonra da kavramsal sanat tabiri dolaşıma girdi. Bu noktadan sonra sanat, belki de Hegelci bir tarzda felsefeye dönüştü. Sanat yapmak demek artık, belli bir düşüncenin görselleştirme yoluyla ifade edilmesi anlamına gelmekteydi. Söz konusu olan, bir yapıtın estetik açıdan güzel ya da çirkin olduğu değil, felsefi açıdan ne anlama geldiği veya neyi ifade etmek istediğiydi. Bu dosya farklı açılardan bu çerçevenin içini doldurmaya çalışmaktadır.
Ali Akay | Önsöz
Nusret Polat & İlke Mısra Uzun | Sunuş
Dilek Winchester | Tarağa Doğru Onca Çabadan Sonra Ne Yazık
Nusret Polat | "Kavramsal" Bir Uğraş Resim Sanatı
Ayşe H. Köksal | Hapishaneden Kaçma Sanatı ya da Müze ve Kavramsal Sanatın Çekişmeli İlişkisi
Jochen Proehl | Sanatta Görünürlüğün Yok Olması ve Geri Dönüşü
ya da Neo-Dada Asla Var Olmadı (Almancadan Çeviren: Sim Belik)
Fırat Arapoğlu | Kavramsal Sanat Bağlamın Fluxus
Marcus Graf | Minimal ve Kavramsal Sanat Üzerine (İngilizceden Çeviren: İlke Mısra Uzun)
Deniz Güvensoy | Yerleştirme Sanatının Kavramsal Sanatla İlişkisi: Kavramsal Sanatta Duygulanım ve Deneyim
Elif Dastarlı | Türkiye'de Kavramsal Sanat
Ebru Yetişkin | Bir Başka B(ağ): Blok Zinciri ve Günümüz Sanatı
Neslihan Kartoğlu | Performans Sanatı
Batu Bozoğlu | Dada Vakası
Canan Demirok | Kavramsal Sanat ve Manifestolar
İlke Mısra Uzun | Katılımcı Sanat Modeli ve İlişkisel Estetik
