Trylogia księżycowa
Book series design
Trylogia księżycowa Jerzego Żuławskiego to szczególne dzieło wydawane w latach 1903 – 1911, a więc w okresie ogólnoeuropejskiego modernizmu. Żuławski snuje wizję przyszłości, rozpoczynając od opisu dramatycznej wyprawy kosmonautów na Księżyc i ich osiedlenia. Trylogia księżycowa to niezwykły przykład łączenia dwóch biegunów modernizmu: z jednej strony świata industrializacji, rozwoju technologii i przemysłu; z drugiej – rozczarowania cywilizacją, braku wiary w możliwość naprawy świata, dekadentyzmu. Podobnie Księżyc w powieściach Żuławskiego to dla starych mieszkańców Ziemi tajemnica, obiekt westchnień i cel podróży. Jednocześnie okazuje się świadkiem zła, wojny i śmierci. Z dysonansu między rozwojem świata a jego porażką wyłania się tęsknota za naturą, za Ziemią pełną barw, roślin i zwierząt, tak inną od groźnego, nieprzyjaznego ludziom srebrnego globu.
Oprawa graficzna książek interpretuje powieści Żuławskiego, odnosząc się do konfliktu między Ziemią a Księżycem – między tym co stare, a tym co nowe. Każda książka cyklu zawiera od dwóch do czterech ilustracji-kolaży, rozdzielających części powieści. Utrzymane w podobnej stylistyce obwoluty łączą wnętrze i okładki książek. Kolaże złożone zostały ze zdigitalizowanych ilustracji z bogatych zbiorów Biodiversity Heritage Library oraz The British Library. Motywy roślinne przeplatają się w nich z podobiznami zwierząt i ciał niebieskich, tworząc narracje pomiędzy naturą a kosmosem. Zestawienie klasycznej antykwy Garamonda z użytym na stronach tytułowych i paginach, bezszeryfowym krojem Erica Gilla również wpasowuje się w dyskurs między dawnym światem, a nowoczesnością.
