Dominikanie Lublin

identyfikacja wizualna

Tło

Mieszkam w Lublinie od dość niedawna, ale nawet po tych kilku tygodniach nietrudno się było zorientować wokół czego wszystko się tutaj "kręci". W samym sercu starego miasta, zajmując chyba jedną trzecią jego powierzchni, mieści się klasztor dominikanów. Jesteśmy tutaj od 1253 roku. Według tradycji w gotyckim refektarzu na parterze klasztoru w 1569 roku została podpisana Unia lubelska, a do dzisiaj zachował się krucyfiks, na który była składana przysięga. Prawdopodobnie to ten krucyfiks miał oglądać Jan Matejko przed namalowaniem obrazu przedstawiającego Unię lubelską.

Wyjątkowość klasztoru dominikanów w Lublinie wiąże się jednak nie tylko z jego historycznym znaczeniem, ale przede wszystkim z faktem, iż jest to sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego.

Znak identyfikacyjny

Projekt: Grzegorz Dąbkowicz OP

Typografia i kerning: Justyna Czyżak

Bazylika dominikanów w Lublinie to sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego. Można powiedzieć, że są one tutaj od zawsze. Obdarzane czcią, towarzyszą nie tylko braciom, ale także mieszkańcom, świadcząc o subtelnej i troskliwej opiece Boga nad miastem. Kiedy odwiedzimy lubelski klasztor i kościół dominikanów, z łatwością zaobserwujemy, jak bardzo zakorzeniona w świadomości mieszkańców jest forma krzyża. Pojawia się on jako częsty motyw (zwłaszcza w wersji starego relikwiarza - fot. poniżej) na wielu obrazach i polichromiach we wnętrzu bazyliki.

Jak wiemy, relikwie w opisywanym przez nas kształcie zostały skradzione w 1991 roku i do tej pory ich los nie jest znany. Można by zatem pomyśleć, że szukając znaku dla identyfikacji wizualnej, oparcie się na formie krzyża nie jest najlepszym pomysłem. Nic bardziej mylnego. Pomimo kradzieży bracia posiadają Relikwie Drzewa Krzyża Świętego w trzech mniejszych relikwiarzach. Są one nieprzerwanie eksponowane i adorowane.

Ponadto sam krzyż nabiera jeszcze bardziej symbolicznego znaczenia. Stanowiąc najwyższy dowód miłości Boga do człowieka, staje się dla nas miejscem skrzyżowania wielu osobistych historii, spotkań różnych osób i wrażliwości w jednym Kościele; krzyżują się wiara i kultura. Krzyż staje się, jak to doskonale rozumieli święci, najwyższą formą komunikacji: kluczem, bramą, drabiną, łodzią.

Klucz kolorystyczny

Kolory zastosowane w identyfikacji pojawiły się zupełnie naturalnie. Główną ideę, obok samego kształtu krzyża, wyrażono przez użycie koloru złotego. Na tę decyzję złożyło się kilka przesłanek. Po pierwsze: klasztor mieści się przy ulicy Złotej 9 w Lublinie. Po drugie: złoto jest zdecydowanie dominującym kolorem w barokowym wnętrzu dominikańskiego kościoła. Po trzecie: złoty to kolor zarezerwowany dla sfery sacrum - powszechnie wykorzystywany w liturgii i malarstwie ikonicznym jako tło dla objawiania się świętości Boga. Chcieliśmy przez to podkreślić, iż każdy przejaw działalności przy Złotej 9 w Lublinie - czy to na polu kultury i sztuki, czy zaangażowania duszpasterskiego - ma swój początek w wierze.

Planowaliśmy, aby umieścić złoty krzyż na tle specyficznie dominikańskim, czyli w otoczeniu czarno-białych barw. Jednak po zbadaniu wnętrza bazyliki okazało się, że zarówno ołtarze (drewno zabejcowane na czarno), jak i odcienie posadzki posiadają ten sam kolor - bardzo ciemny, prawie czarny, ale ciepły brąz. Jest to kolor przywołujący skojarzenia głęboko palonej kawy, ciemnej czekolady albo umaszczenia psów rasy labrador w ich czekoladowej odmianie (Pantone Black, Power Rangers). Do czekoladowej czerni niezmiennie dołączyliśmy szlachetną, naturalną biel dominikańskiego habitu.

Liternictwo

Z wyborem czcionki nie było tak łatwo, jak z wcześniejszymi decyzjami. Na miejscu nie znaleźliśmy żadnego konkretnie ustalonego liternictwa, do którego można by się odwołać. Różnego rodzaju wizualne informacje znajdujące się w obrębie klasztoru i kościoła nie tworzyły nigdy spójnego systemu. Mieliśmy na uwadze, że styl liter ma w delikatny sposób nawiązywać do miejsca, które nie jest nowym tworem, ale posiada swój historyczny "ciężar". Po wielu próbach tekst występujący w logo wyraziliśmy korzystając z szeryfowego stylu Bitter, zaprojektowanego przez Sol Matas (więcej tutaj). Posiada on wszystkie pożądane przez nas cechy: wyrazisty charakter, czytelność, doskonale równoważy ciężar znaku.

Strona internetowa kulturanazlotej.pl

Zespół: Mia i Tom Ratajczyk, Grzegorz Dąbkowicz OP

Platforma: Wordpress, wzór Bard (Mikado)

Akcydensy

Prosta i spójna identyfikacja wizualna to początek. Mamy nadzieję, że z czasem będziemy się mogli pochwalić konkretnymi realizacjami. Bardzo dziękujemy Wszystkim, którzy wspierają i włączają się w działania klasztoru dominikanów w Lublinie. Bez Bożej i Waszej pomocy nic nie byłoby możliwe.