Performace "Go Go - Your Plasure Is My Duty"
Performence jest częścią projektu "Bez tytułu" (Your Plasure Is My Duty)
w Domu Norymberskim w Krakowie
„Bez tytułu” (Go Go, Your Pleasure Is My Duty)
Każdy człowiek ogniskuje w sobie potężne ładunki seksualne, które wpływają na to, jacy jesteśmy i jak jesteśmy postrzegani. Podobnie, rzecz ma się odnośnie powszechnych ról społecznych definiujących przydział damskich oraz męskich obowiązków, ról, założeń oraz przynależności czy zachowań. Inspirując się pracą Felixa Gonzaleza Torresa "Untitle (Go Go)" przenoszę ciężar swojej pracy na aspekt, z którego Felix wychodził - z punktu stereotypowego wizerunku kobiety. Niestety nawet dzisiaj utarte stereotypy płciowe nadal pełnia funkcje gruntownych wartości społecznych, określających to, czym dana płeć powinna się zajmować. To jest proces lecz „Jaki koń jest każdy widzi”. Kobieta (niestety) nadal jest postrzegana jako obiekt seksualny oraz pracująco-służebniczy byt uległy mężczyznom. W większych ośrodkach miejskich postęp korelacji płacowej jako partnerstwo nie poddaństwo, ulega nieustannym modyfikacjom, na tak zwany „plus”, lecz w mniejszych miastach oraz w tamtejszej mentalności społecznej nadal pozostaje prosty podświadomy komunikat mężczyzn do kobiet „Moja przyjemność jest Twoim obowiązkiem” (oczywiście u kobiet również istnieje ta świadomość lecz lekko zmieniona „Twoja przyjemność jest moim obowiązkiem”).
Każdy człowiek ogniskuje w sobie potężne ładunki seksualne, które wpływają na to, jacy jesteśmy i jak jesteśmy postrzegani. Podobnie, rzecz ma się odnośnie powszechnych ról społecznych definiujących przydział damskich oraz męskich obowiązków, ról, założeń oraz przynależności czy zachowań. Inspirując się pracą Felixa Gonzaleza Torresa "Untitle (Go Go)" przenoszę ciężar swojej pracy na aspekt, z którego Felix wychodził - z punktu stereotypowego wizerunku kobiety. Niestety nawet dzisiaj utarte stereotypy płciowe nadal pełnia funkcje gruntownych wartości społecznych, określających to, czym dana płeć powinna się zajmować. To jest proces lecz „Jaki koń jest każdy widzi”. Kobieta (niestety) nadal jest postrzegana jako obiekt seksualny oraz pracująco-służebniczy byt uległy mężczyznom. W większych ośrodkach miejskich postęp korelacji płacowej jako partnerstwo nie poddaństwo, ulega nieustannym modyfikacjom, na tak zwany „plus”, lecz w mniejszych miastach oraz w tamtejszej mentalności społecznej nadal pozostaje prosty podświadomy komunikat mężczyzn do kobiet „Moja przyjemność jest Twoim obowiązkiem” (oczywiście u kobiet również istnieje ta świadomość lecz lekko zmieniona „Twoja przyjemność jest moim obowiązkiem”).
Every human being accumulates powerful sexual energy that shapes them and how they are perceived. Similarly, one is formatted and defined by the omnipresent social division of gender roles, defining and delimiting the attribution of respective feminine and masculine functions, duties and assumptions, with their proper sense of community and adequate behaviors. Inspired by the work of Felix Gonzalez Torres Untitled (Go Go Dancing Platform), I decided to put the emphasis of my work on the aspect that for Torres was a point of departure - the stereotypical image of a woman. Unfortunately, even today the well-worn gender stereotypes are still relied on as the beacons of the primary social values, defining what the business of a given gender should be. As much as it is a phenomenon subject to change and to visible social negotiations, the mentality that takes traditional gender roles for granted is the prevalent one. A woman is still (unfortunately) perceived as a sex object and a being subject and subservient to men. In bigger urban agglomerations the progress in favor of the remuneration gender balance and overall partnership model is increasingly noticeable, however the smaller towns and their communities still live by the simple, subconscious masculine paradigm “Mu pleasure is your duty”. Certainly, women themselves often reciprocate and reflect this mentality, in a slightly modified form - “Your pleasure is my duty”.
