Η λύση που δόθηκε στη σχεδιαστική πρόκληση της εβδομάδας design της Θεσσαλονίκης είχε ως κεντρική ιδέα την ανάδειξη της έννοιας της Ανα- δημιουργίας σημειολογικά μέσω της προσέγγισης της διοργάνωσης ως τόπου συνάντησης διαφορετικών αλλά ομοούσιων οντοτήτων που καλούνται να απαντήσουν ή να θέσουν μια σειρά σχετικών ερωτημάτων.

Με έμφαση στη διαδικασία και το υποκείμενο του design, δομικός άξονας της ιδέας έγιναν τα αδύνατα αντικείμενα που φέρουν ένα δυνατό συμβολισμό, μια έντονη αλληγορία και ένα μορφολογικό πλούτο. Τα αδύνατα αντικείμενα είναι αντικείμενα που δεν ανήκουν στον τρισδιάστατο ευκλείδειο κόσμο μας.
Τα χαρακτηριστικά της φόρμας τους είναι αντιφατικά, λαβυρινθώδη και μοιάζουν να ανα-δημιουργούνται εσαεί. Παρόλ’ αυτά, το αδύνατο αυτών των αντικειμένων δεν είναι τόσο απόλυτο, καθώς μπορούν κατά παράξενο τρόπο να απεικονιστούν εύκολα κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η γοητεία τους. Ανοίγουν ένα ακόμη παράθυρο στην πολύπλοκη διαδικασία που ονομάζεται οπτική αντίληψη και εξερευνούν τα όρια της οπτικής επικοινωνίας με τον ασαφή αλλά ταυτόχρονα συγκεκριμένα απεικονίσιμο χαρακτήρα τους, όπως εξάλλου συμβαίνει συχνά με μια σχεδιαστική ιδέα, ένα προσχέδιο, ή ένα σχέδιο, που δυνητικά μεταλλάσονται ανά πάσα στιγμή, πριν, κατά τη διάρκεια, ακόμα και μετά την υλοποίησή τους. Τα αδύνατα αντικείμενα είναι σύμβολα μια συνεχούς, δυναμικής, σχεδόν ουτοπικής αναδημιουργίας, και σε αυτό μπορούν να παραλληλιστούν με το ίδιο το design ως χειρονομία. Τα αδύνατα αντικείμενα αναδεικνύουν μεταφορικά την ανα-δημιουργία ως θρυαλλίδα του design.

Από πλευράς μορφολογίας, παρουσιάζουν μια ενδιαφέρουσα ποικιλία και έτσι γίνονται εκφραστές της διαφορετικότητας των πεδίων, των ανθρώπων και των προβλημάτων που εμπεριέχει η περιπέτεια της αναδημιουργίας.

Ο κάναβος μέσα στον οποίο επιλέγεται να τοποθετηθούν αποτελεί αφενός το κοινό πλαίσιο όπου οι ετερόκλητες αυτές μορφές κατοικούν και αφετέρου την οργανωτική φωνή που συνυπάρχει με την απροσδιοριστία κάθε δημιουργικής και ανα-δημιουργικής κατάστασης πραγμάτων.

Ένας κάναβος 3 επί 3 επιλέχτηκε για να φιλοξενήσει συνολικά 9 αναπαραστάσεις αδυνάτων αντικειμένων. Η παλέτα που χρησιμοποιήθηκε αποτελείται από τα χρώματα που περιλαμβάνει ο λογότυπος της διοργάνωσης. Στο μπλουζάκι άπεικονίζεται ολόκληρος ο κάναβος, ενώ για το αναμνηστικό η ιδέα ήταν ένα σουβέρ τετράγωνου σχήματος με ολόκληρο τον κάναβο καθώς και συλλεκτικές παραλλαγές αυτού, με αναπαράσταση ενός αδύνατου αντικειμένου κάθε φορά, ώστε οι συμμετέχοντες και το κοινό της διοργάνωσης να μπορούν αποκτώντας όλες τις παραλλαγές να σχηματίσουν μόνοι τους τον κάναβο ή μια εκδοχή του.