Bir kentte hep anımsanan yerleri bir bir yok etmelisin ki o kent için herkesin yıllarca geliştirdiği ortak duygular silinip gitsin. Aksi halde insanlar kendilerini o kente ait hissedebilirler. Bu aidiyet tehlikeli bir durumdur; bir bellek kadar kötü, başka ne olabilir?
İnsanların hiçbir şeye ve hiçbir yere ait olmadıkları ve belleğin öldüğü konusunda, onları inandırmak gerekir; o zaman bir boşluk içinde nereye çeksen oraya gidebilmeleri daha kolay olur. Zaten çekmeye bile gerek kalmaz, tümü de senin peşine kendiliklerinden takılacaklardır.
Bu boşluk, önce kentte yaratılan bir boşluk ile imal edilebilir.
Yaşasın boşluk…
Ve küresel bir dünya büyüğünün dediği gibi: Bellek, senden nefret ediyorum!
İşte Haydarpaşa Garı, senin bu yüzden yıkılman gerekiyor.
-Emre Zeytinoğlu
