Το αποτέλεσμα; Όσα περισσότερα πράγματα η Λεονία αποδιώχνει, τόσα περισσότερα συσσωρεύει· τα λέπια του παρελθόντος της σκληραίνουν και γίνονται μια πανοπλία που δεν μπορεί πλέον να βγάλει από πάνω της· ανανεώνοντας καθημερινά τον εαυτό της, η πόλη διατηρείται σε μία και μόνο καθορισμένη μορφή: εκείνη των χθεσινών σκουπιδιών που έρχονται να προστεθούν στα σκουπίδια του προχθές, του χθες, της κάθε μέρας, του κάθε χρόνου, της κάθε πενταετίας που έχει ζήσει ('Ιταλο Καλβίνο, οι Αόρατες Πόλεις).
Η Λεονία του Ίταλο Καλβίνο είναι μια λογοτεχνική μητρόπολη που θα μπορούσε να αναφέρεται σε οποιαδήποτε σύγχρονη πόλη, αφού η συνεχής παραγωγή σκουπιδιών είναι κοινό χαρακτηριστικό ολόκληρου του ανεπτυγμένου κόσμου. Μέσα από τις έντονες αντιθέσεις της γεννά ερωτηματικά για τον αστικό πολιτισμό που δημιούργησε ο άνθρωπος τις τελευταίες δεκαετίες και αποτελεί κριτική στη σχέση του ανθρώπου με τα υλικά αγαθά. Η καθαρή πόλη και η χωματερή που την περιβάλλει αλληλοεξαρτώνται με την ύπαρξή της μιας να είναι αδύνατη χωρίς την ύπαρξη της άλλης και έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως πόλη και χωματερή είναι ένα και το αυτό. Στηριζόμενοι σε αυτή τη διαπίστωση και σε έργα καλλιτεχνών όπως ο Shigeo Fukuda και ο Kumi Υamashita χτίσαμε μια πόλη από σκιές, τις σκιές των σκουπιδιών της.
