Instalacja w przestrzeni miejskiej połączona z cyklem video zamieszczonym na platformie youtube.
Łódź i jej okolice pełna jest przestrzeni przemijających. Mam na myśli nie tylko pustostany spisane już na straty, ale i miejsca, które stopniowo znikają- bary mleczne, ogródki działkowe, miejscowe sklepiki.
Mój projekt ma na celu zwrócenie uwagi na owe pozostałości czasów już minionych i może nie tyle ich ocalenie fizycznie lecz samej pamięci o nich.
Dla celów projektu stworzone zostało konto Google. Powstała tam specjalna mapka z wyznaczonymi punktami, które wybrałam do nagrań. Aby obejrzeć takie video należy udać się w zaznaczone miejsce. W każdym z nich znajdują się specjalne wskazówki zawierające zarówno kadr z video jak i link do niepublicznego filmu na Youtube. Link znaleźć można także przypadkowo- przechodząc po prostu obok takiego miejsca.
Najważniejsze dla mnie jest to, by stojąc w obliczu przemijającej przestrzeni można było wejść na chwilę w pewną grę- znaleźć ciąg liter i cyfr w postaci linku, wpisać go w wyszukiwarkę i odkryć dokumentację akcji, która odbyła się dokładnie w tym miejscu gdzie stoi ogladający.
Każde video jest rejestracją skargi na przemijanie- jak sam motyw danse macabre. Jako tancerzy zaprosiłam do współpracy osoby o specyficznej ekspersji, które oddają się czemuś w rodzaju tańca. Jest on na wpoły nieudolny, a jednak dramatycznie ujmujący. To swego rodzaju rytuał pożegnania czy próba wejścia w dialog z miejscem, które za chwilę zniknie.
Bardzo istotną rolę odgrywa tu także muzyka. Są to utwory Leylanda Jamesa Kirby'ego głównie zaczerpnięte z płyty "An Empty Bliss Beyond This World". Inspirowana jest ona badaniami odnośnie choroby Alzheimera- jakoby chorym łatwiej przyswajalne były informacje zawarte w muzyce. Fenomen muzyki nie polega wyłącznie na tym, że Kirby ożywia materiały archiwalne. Według mnie potęgą jest to, w jaki sposób zostają przez niego edytowane i zestawione. Motywy zaskakująco nam znane, wzbudzające znajome emocje zostają niekiedy "bezmyślnie" zapętlone, płyną swoim rytmem by gwałtonie cofnąć się do poczatku, są podziurawione czy dziwnie urwane. Jak gdyby utwór niosący emocję nigdy nie był wypełniony od początku do końca. Muzyka naśladuje pofragmentowane i niejednoznaczne działanie naszej pamięci.
Łódź i jej okolice pełna jest przestrzeni przemijających. Mam na myśli nie tylko pustostany spisane już na straty, ale i miejsca, które stopniowo znikają- bary mleczne, ogródki działkowe, miejscowe sklepiki.
Mój projekt ma na celu zwrócenie uwagi na owe pozostałości czasów już minionych i może nie tyle ich ocalenie fizycznie lecz samej pamięci o nich.
Dla celów projektu stworzone zostało konto Google. Powstała tam specjalna mapka z wyznaczonymi punktami, które wybrałam do nagrań. Aby obejrzeć takie video należy udać się w zaznaczone miejsce. W każdym z nich znajdują się specjalne wskazówki zawierające zarówno kadr z video jak i link do niepublicznego filmu na Youtube. Link znaleźć można także przypadkowo- przechodząc po prostu obok takiego miejsca.
Najważniejsze dla mnie jest to, by stojąc w obliczu przemijającej przestrzeni można było wejść na chwilę w pewną grę- znaleźć ciąg liter i cyfr w postaci linku, wpisać go w wyszukiwarkę i odkryć dokumentację akcji, która odbyła się dokładnie w tym miejscu gdzie stoi ogladający.
Każde video jest rejestracją skargi na przemijanie- jak sam motyw danse macabre. Jako tancerzy zaprosiłam do współpracy osoby o specyficznej ekspersji, które oddają się czemuś w rodzaju tańca. Jest on na wpoły nieudolny, a jednak dramatycznie ujmujący. To swego rodzaju rytuał pożegnania czy próba wejścia w dialog z miejscem, które za chwilę zniknie.
Bardzo istotną rolę odgrywa tu także muzyka. Są to utwory Leylanda Jamesa Kirby'ego głównie zaczerpnięte z płyty "An Empty Bliss Beyond This World". Inspirowana jest ona badaniami odnośnie choroby Alzheimera- jakoby chorym łatwiej przyswajalne były informacje zawarte w muzyce. Fenomen muzyki nie polega wyłącznie na tym, że Kirby ożywia materiały archiwalne. Według mnie potęgą jest to, w jaki sposób zostają przez niego edytowane i zestawione. Motywy zaskakująco nam znane, wzbudzające znajome emocje zostają niekiedy "bezmyślnie" zapętlone, płyną swoim rytmem by gwałtonie cofnąć się do poczatku, są podziurawione czy dziwnie urwane. Jak gdyby utwór niosący emocję nigdy nie był wypełniony od początku do końca. Muzyka naśladuje pofragmentowane i niejednoznaczne działanie naszej pamięci.
Art installation in a city area, connected with a series of videos posted on a video-sharing service, youtube.
Łódź and its’ vicinity is full of transient spaces. (I have in mind) Not only desolate buildings already written off but also places that are fading out gradually such as ‘’milk bars’’ (short-order bars specializing in dairy products), allotments and corner shops.
My project aims at pointing out the remains of bygone times and not as much rescuing them physically but rather memories of them alone.
For the purpose of the project, a Google account was created with a special map with points marked which I chose for recordings. To watch such a video, one needs to go to the marked place. At every place there are hints containing both frame from a video and a link to non-public (private) Youtube video. The link can be found accidentally- just by going past such a place.
The most important aspect for me about this project is that by facing the transient spaces, one could enter a peculiar game – find a string of letters and figures in the guise of internet link, type it into a browser and discover records of the action that has taken place exactly on the spot where one stands.
Each video is a recorded complaint about passing- analogically to danse macabre motif. As dancers, I invited persons with specific expression, who indulge into something like a dance, partially inept yet dramatically engaging. This is a kind of ritual of saying goodbye or an attempt to engage in a dialogue with a place, which will soon disappear
Music plays very essential role here. These are Leyland James Kirby’s pieces, mainly from his “An Empty Bliss Beyond This World” album. It is inspired by research on Alzheimer’s disease, ill are reputed to acquire information incorporated in music easier. Music’s phenomenon does not consist in Kibry’s revival of archival material but in the way of how it was edited and compiled. Motives surprisingly well-known, arousing familiar emotions are sometimes vacuously looped, flow with their rhythm in order to suddenly move back to the beginning; they are riddled with holes and bizarrely torn apart. As if the piece of music conducting emotion was never completed from beginning to end. Music mimics fragmented, ambiguous operation of our memory.
Łódź and its’ vicinity is full of transient spaces. (I have in mind) Not only desolate buildings already written off but also places that are fading out gradually such as ‘’milk bars’’ (short-order bars specializing in dairy products), allotments and corner shops.
My project aims at pointing out the remains of bygone times and not as much rescuing them physically but rather memories of them alone.
For the purpose of the project, a Google account was created with a special map with points marked which I chose for recordings. To watch such a video, one needs to go to the marked place. At every place there are hints containing both frame from a video and a link to non-public (private) Youtube video. The link can be found accidentally- just by going past such a place.
The most important aspect for me about this project is that by facing the transient spaces, one could enter a peculiar game – find a string of letters and figures in the guise of internet link, type it into a browser and discover records of the action that has taken place exactly on the spot where one stands.
Each video is a recorded complaint about passing- analogically to danse macabre motif. As dancers, I invited persons with specific expression, who indulge into something like a dance, partially inept yet dramatically engaging. This is a kind of ritual of saying goodbye or an attempt to engage in a dialogue with a place, which will soon disappear
Music plays very essential role here. These are Leyland James Kirby’s pieces, mainly from his “An Empty Bliss Beyond This World” album. It is inspired by research on Alzheimer’s disease, ill are reputed to acquire information incorporated in music easier. Music’s phenomenon does not consist in Kibry’s revival of archival material but in the way of how it was edited and compiled. Motives surprisingly well-known, arousing familiar emotions are sometimes vacuously looped, flow with their rhythm in order to suddenly move back to the beginning; they are riddled with holes and bizarrely torn apart. As if the piece of music conducting emotion was never completed from beginning to end. Music mimics fragmented, ambiguous operation of our memory.
