Zamanla maskelerinizin yaraları sizlayacak ve öz olmanın hafifliğinii anımsayacaksiniz. Ve göreceksiniz, dikilenlerin izleri yüzlerinizden eksilmeyecek. Başka maskeler bulacaksiniz kapansin diye yaralar, kullanıp atacaksiniz. Bir iz daha döngünün skalasinda yerini alacak.
The wounds of your masks will ache over time and you’ll recall the relief of being self. And you’ll see that the scars from the ones who stand strong will never leave your faces. You will find other masks to conceal those scars, you’ll use them and throw them away. Another scar will find its place in this vicious circle.
Bucaksız kabuslarımın yükü omuzlarımda, boğuluyorum.İçimde birşey var, silinmeye başlayan. Solan, eksilen.
Carrying the burdens of my infinite nightmares, I’m drowning.There is something in me, that starts to fade. Fading, diminishing...
Kendi gecesinde yırtılan bir haritadır yüzüm.
My face is a map, tearing at its own night.
Kan sızıyor uğultulardan, duyuyor musun?
Blood is leaking through the hummings, can you hear?
Kendi ellerinden ölüyordu insan.
Man was dying with his own hands.
Eski bir sanrıydı yıldızlı göğün altında yaşadığımız.
What we lived under the starry sky was an old delusion.
Gürültünün kaybolup gidişinde ne çok gürültü var.
There are lots of noise in the disappearing of the noise.
Görmeyen kapkara gece olmanın ilkel yumuşaklığını bilir mi?
Does the primitive softness of being a dark blind night knows?
Bir nefesin gölgesinden doğma bizler, yerimizden kopartılmayı beklemekteyiz.
We, whom were born out of the shadow of a breath, waiting to be displaced.
Kurbanlarız, adandıklarımızı bilmezcesine.
We are the sacrifice, without knowing what we are sacrificed for.
Solan bir ışıktı sesim sancılı bahçelerde.
My sound was a dimming light in tender gardens.
Nefessizlikten değil nefesten boğulmaktı tek marifetimiz.
Our only skill was to suffocate from the breath itself instead of the breathlessness.
Nefessizlikten değil nefesten boğulmaktı tek marifetimiz.
Our only skill was to suffocate from the breath itself instead of the breathlessness.
Avucumda unutulmuş binlerce gölge.Dolunay suyun dibini aydınlatmalı
Fullmoon should brighten the bottom of the water. Thousands of shadows, forgotten in my palm.
Kabuslarımı bırakıyorum omuzlarımda ve agırlıgından boguluyorum.
I’m leaving my nightmares and drowning from their weight.
