Man At Home

•

Massimo is from Ethiopia and lives as a homeless person for more than two and a half years in an Athenian neighborhood. He spends his time painting relentlessly in his hut while finding food and colors for his paintings in a supermarket’s garbage can.

His only companion is a cat. He smokes the cigarette ends thrown by cars driving by and wanders around gently and elusively between the conventional actuality and his own dreamy and deeply lived personal space. Just as a monk dedicates himself to his own personal path, Massimo sees this temporary state of his as a process of strengthening his consciousness, as an experience of initiation into a reality defined by his sensitivities, in which he remains pure and calm, being aware of his mission. He doesn’t cavil, nor does he grumble about the state he is in, he simply observes it.

He doesn’t see it as an affliction but as a path of self-awareness, an experience of transition from a weak and dependent social contract he had consented to, into a state of awakening and inwardness. “Before, when I was part of the society, I was weak. This – pointing at his hut – is my strong consciousness”.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

O Μάσιμο είναι από την Αιθιοπία και ζει σαν άστεγος σε ένα πάρκο στη περιοχή του Βοτανικού στο κέντρο της Αθήνας. Πέρνα τις ώρες του ζωγραφίζοντας ακατάπαυστα μέσα στο παράπηγμά του και αναζητά τη τροφή αλλά και υλικά για τα έργα του στους κάδους απορριμάτων ενός σουπερμάρκετ. Μοναδική έμψυχη συντροφιά του είναι μια γάτα. Καπνίζει από τις γόπες των τσιγάρων που πετάνε από τα αυτοκίνητα γύρω του και περιφέρεται ανάλαφρα και φευγαλέα ανάμεσα στη τυπική πραγματικότητα και στο δικό του ουτοπικό και βαθειά βιωμένο προσωπικό του χώρο.
Οπως ένας μοναχός αφοσιώνεται στο δικό του προσωπικό δρόμο, έτσι και ο Μάσσιμο βιώνει την προσωρινή του κατάσταση ως μια διαδικασία ενδυνάμωσης της συνειδητότητάς του, ως μια εμπειρία μύησης μέσα στον ίδιο του τον εαυτό. Ο Mάσιμο αποφάσισε να αποτραβηχτεί από τη κοινωνία για να στοχαστεί πάνω σε αυτήν, επέλεξε να καταδυθεί στον εαυτό του για συναντήσει τη δική του αλήθεια. Σαν σύγχρονος Διογένης, μας μιλά για το νόημα της ζωής, για την αξία του γέλιου, την υποκρισία της κοινωνίας και μας ξεναγεί στον ονειρικό κόσμο που έχει δημιουργήσει μέσα από τη ζωγραφική του. Ο ίδιος αν και βρώμικος και μουσκεμένος εκπέμπει φως μέσα από το άθλιο παράπηγμα του, που ξαφνικά μεταμορφώνεται και αποκτά μια ιερότητα. Δεν μεμψιμοιρεί, δεν γκρινιάζει για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται μοναχά τη παρατηρεί.

Δεν τη βιώνει ως συμφορά αλλά ως ένα μονοπάτι αυτεπίγνωσης, μια εμπειρία μετάβασης από ένα αδύναμο και εξαρτημένο κοινωνικό συμβόλαιο που είχε πριν σε μια κατάσταση αφύπνισης και εσωτερικότητας. "Πριν όταν άνηκα στη κοινωνία ήμουν αδύναμος, αυτό εδώ - δείχνοντας το παράπηγμα του -είναι η ισχυρή μου συνείδηση".

Man at Home
official selection 19th Thessaloniki Documentary Festival
a documentary by Konstantinos Koukoulis & Stratis Vogiatzis
direction of photography: Stratis Vogiatzis
editing: Ioanna Pogiantzi
color grading: Michael Rizos
sound design: Leonidas Danezis
sound mixing: Valia Tsekou
sound studio: Echo Studio
music: ALCALICA
recording studio: Photovoltaik Records
production: Caravan Project
sponsored by Stavros Niarchos Foundation