Τέσσερεις άνθρωποι, δύο ζευγάρια διαφορετικών γενιών, άγνωστοι μεταξύ τους, συναντιούνται ως θεατές, στην πρόβα ενός Τσεχωφικού έργου. Κατά τη διάρκεια του 50λεπτου διαλείμματος οι κόσμοι τους εφάπτονται, συγκρούονται, αλληλοσυμπληρώνονται ενώ μιλάνε για τη ζωή τους, το θέατρο, για τον έρωτα.
Στο Echo, η συγγραφέας και σκηνοθέτης εμπνέεται από την αλληλογραφία του Αντόν Τσέχοφ, συνδιαλέγεται με φράσεις από τον τσεχοφικό Γλάρο, αλλά και παραστάσεις του έργου. Μέσα από αυτό το αμάλγαμα διασχίζει διακριτικά τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αλήθειας - ψέματος, θεάτρου - πραγματικότητας.
Στο Echo, η συγγραφέας και σκηνοθέτης εμπνέεται από την αλληλογραφία του Αντόν Τσέχοφ, συνδιαλέγεται με φράσεις από τον τσεχοφικό Γλάρο, αλλά και παραστάσεις του έργου. Μέσα από αυτό το αμάλγαμα διασχίζει διακριτικά τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αλήθειας - ψέματος, θεάτρου - πραγματικότητας.
Four people, two couples of different generations, strangers to each other, meet as spectators at the rehearsal of a Chekhov play. During the 50-minute-long break their worlds come into contact, crush against and complete each other while they talk of about their lives, theater, love.
In Echo, the writer and director, inspired by the letters of Anton Checkhov, converses with phrases and images of the "Seagull" and walks the thin line between truth and lie, theater and reality.
