STAR CHILD - HYPERANTHROPOS
Hyperanthropos “master race” is the next step on human evolution. Nietzsche in ubermench philosophy which nazism misinterpreted as physically pure race, advocates that evolution of men should be completed in knowledge and moral wise.
In his book “thus spoke zarathustra” Nietzsche defining the human as a strained string between an animal and superior human; says the human kind should constantly go beyond oneself to become closer to superior human. For a person to go beyond oneself, first he should accept the notion of human is a situation that has to be exceeded. Nietzsche sees that period between animal and superior human as a bridge to the superior human while looking down on the concept of human.
“I tell you: one must still have chaos in one, to give birth to a dancing star. I tell you: ye have still chaos in you. Alas!
There cometh the time when man will no longer give birth to a dancing star. Alas! There cometh the time of the most
despicable man, who can no longer despise himself.” F.Nietzsche.
Nietzsche defines the birth of pure knowlege here, without containing; any ideology, religion or philosophy. If with this
knowledge, he does not destroy the fake reality he is living in, it is inevitable he will go through extinction in outer space
like other species.
Karakas is trying in her Star Child (Hyperanthropos) series to project the birth of pure knowledge, denial of information and finally the acceptance of information. She takes reference of the conceptual timeless space from the last scene of the
movie 2001: A Space Odyssey, co-written by Arthur C.Clarke and S.Kubrick and directed by Kubrick. In this scene, we
witness the leading character astronout seeing himself at the same place, in three different time zones.
Watching through the movie, with a linear time concept; the phases of existence and evolution of mankind, (biological,
historical and technological), at the last scene we see the birth of starchild the knowledge we see the past, the future and
present, one within the other. According to Karakaş, the time zone we live in hosts multiple realities. While the world we
live in contains all kind of information, It doesn’t necessarily mean the meaning has been found. Constanatly we are being
exposed to same images, same sounds and same ideologies. We are face to face with an information that is parasitic, each
of us; we believe in it, feed it and grow it.
We are not aware of it but maybe just maybe our faith in our memory is misguiding us. According to the artist, the world
heads of through to pure knowledge, rolling around with fake, virtual informations imposed on us.
TR
Hyperanthropos “Üstün ırk” insan evriminin bir sonraki basamağının göstergesidir. Nietszche’nin Ubermench felsefesinden yola çıkılarak Nazizimin etkilendiği fiziksel olarak ari ırk yanılgısının aksine insan evriminin bilgi ve ahlak yönünden tamamlanması gerektiğini savunur. İnsanı hayvan ile ''Üstün insan'' arasında gerili bir ip olarak tanımlayan Nietzsche "Böyle Buyurdu Zerdüşt” kitabında kişinin sürekli olarak ''Üstün insan'a'' doğru kendisini aşması gerektiğini söyler. Fakat kişinin kendisini aşması için, ilk önce “insan” kavramının aşılması gereken bir durum olduğunu kabullenmesi gerekir. Nietzsche burada insan kavramını alçaltarak, hayvan ve ''Üstün insan'' arasında olan bu süreci ''Üstün insan'a'' giden bir köprü’ olarak görüyor.
''İnsan bir an önce kargaşasını kendine anlam veren bir düzene çevirmezse, yıldız doğurmazsa kendi karanlığında yok olacaktır'' F.Nietzsche.
Nietzsche burada yıldız derken hiç bir ideoloji, din yada herhangi bir felsefi görüş barındırmadan salt bilginin doğumundan bahsediyor. Eğer bu bilgi ile içinde bulunduğu ve yarattığı bu sahte gerçekliği kırmaz ise, uzayın boşluğunda diğer türler gibi yok olmaya doğru gitmesi kaçınılmazdır.
Karakaş genel anlamda Star Child (Hyperanthropos) serisin de salt bilginin doğuşu, bilginin red edilişi ve bilginin sonunda kabullenildiği durumu fotoğraflarına yansıtmaya çalışıyor. Bunu yaparken de Arthur C.Clarke ve S.Kubrick’in birlikte Nietzsche’nin Ubermench felsefesinden yola çıkarak senaryosunu ortak yazdığı daha sonra S.Kubrick’in filme aktardığı 2001: A Space Odyssey öyküsünün son sahnesinde gösterilen, zamansız algısal mekandan referans alıyor. Filmin bu sahnesinde uzayda bir yatak odasında başroldeki astronot karakterinin kendini, üç ayrı zamanda aynı mekanda gördüğüne şahit oluyoruz. Film boyunca insalığın varoluş evrelerini ve gelişimini (biyolojik, tarihsel, teknolojik) lineer bir zaman algısıyla izlerken, filmin son sahnesinde bilginin yani Star Child’ın doğuşu ile geçmiş, gelecek ve şimdiki zamanı iç içe geçmiş bir şekilde görüyoruz, filmde ki odaya atıfta bulunarak kendi sahnesini tasarlayan Karakaş'a göre yaşadığımız bu zaman dilimi bir çok gerçekliği barındırıyor,
İçinde bulunduğumuz dünya da her türlü bilginin var olması pek bir anlam ifade etmiyor. Sürekli olarak aynı görsellere, aynı seslere ve aynı ideolojilere maruz kalıyoruz. Form değiştiren asalak bir bilgi türü ile karşı karşıyayız her birimiz bunu besliyor, büyütüyor ve inanıyoruz farkında değiliz ama belleğimize olan sonsuz güvenimiz belkide bizi yanıltıyordur.
Sanatçıya göre, dünya sahte bilgiler, sanal bilgiler ve dayatılan bilgiler ile birlikte asıl olan "salt bilgiye" doğru yuvarlanıp gidiyor.
Rahatlık dininden güç istencine yolculuk...
www.pgartgallery.com
