Η πρόταση στηρίζεται στην κεντρική αρχή μιας ιδέας-εργαλείο που οφείλει να επαναλαμβάνεται σε διάφορα σημεία των πόλεων. Συνεπώς δε θα μπορούσε να λειτουργήσει μια πρόταση βασισμένη στην έννοια του τόπου (με τα στενά όρια του οικοπέδου, του σταθερού και μη μεταβαλλόμενου) και έπρεπε να αναζητηθεί κάτι που θα την υπερβαίνει. Η αναζήτηση λοιπόν αυτή υποχρεούται να ακολουθήσει μια άλλη οδό ως αφετηρία σχεδιασμού. Ενός σχεδιασμού που θα αφομοιώσει στοιχεία υπερτοπικά, χωρίς αναφορές σε περιοχές του χάρτη. Ενός σχεδιασμού που μιλάει για μια ιδέα, με κύριο χαρακτηριστικό της την επαναληψιμότητα και την ευκολία προσαρμογής της σε κάθε επιμέρους οικόπεδο – τόπο.
Η ιδέα ενεργοποιεί παράλληλα τους πολίτες, θεωρώντας πως η συμμετοχή τους είναι δυνητικά ικανή, να συμπαρασύρει όλο και μεγαλύτερος μέρος της κοινωνίας, στην προσπάθεια για ένα καλύτερο, ανθρώπινο περιβάλλον. Αυτή η ενεργοποίηση αποτυπώνεται σχεδιαστικά ως μια κυματομορφή, η οποία δανείζεται τη λειτουργία της από το πεδίο των φυσικών επιστημών και εξηγεί ότι, όπως το κύμα μεταφέρει ενέργεια και όχι ύλη και αυτό υπό ιδανικές συνθήκες μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρο, όμοια και στην κοινωνία των πολιτών (πολίτης νοείται μόνο και πάντα ο ενεργός, με αυτοσυνειδησία και ελεύθερο φρόνημα πολίτης) η ενέργεια – πράξη αυτής της διαδικασίας, της ανακύκλωσης και επανάχρησης, μπορεί με τη βούληση των πολιτών να διαδοθεί και να γιγαντωθεί, ωφελώντας σημαντικά τον υποδοχέα – περιβάλλον.
Το πράσινο σημείο μεταλλάσσεται σε πράσινο κύμα, διαδίδεται από στόμα σε στόμα και σταδιακά, με τις πράξεις των πολιτών, μεταδίδεται η ενέργεια σε όλο και περισσότερους. Οι πράξεις των ανθρώπων (το κτίσμα) είναι το κεντρικό σημείο του κυματισμού. Με τη διαδοχή του χρόνου (τα συγκεντρωμένα υλικά προς επαναχρησιμοποίηση) καταλήγει στο φυσικό περιβάλλον-τοπίο. Η σχέση αυτή υπαινίσσεται τη φροντίδα που εισπράττει η φύση, ο υποδοχέας-γη, από αυτή την πολύ σημαντική δράση (ενέργεια) των ανθρώπων. Το κύμα καταλήγει στη φύση, τη μητέρα όλων. Η φύση με τη σειρά της, για να ευχαριστήσει για την πράξη αυτή, χαρίζει τους καρπούς της.
Πάνω σ’ αυτόν τον αφηγηματικό άξονα, έγινε η επιλογή των φυτών του χώρου. Πέρα από τα παραπάνω φιλολογικά κριτήρια, λαμβάνονται υπόψη και κριτήρια εντοπιότητας και πιο συγκεκριμένα το κλίμα, το έδαφος και το υψόμετρο της Δυτικής Μακεδονίας. Τα δέντρα, εκτός από την περιζήτητη σκιά τους, θα προσφέρουν επίσης τους πολύτιμους καρπούς και τα άνθη τους προς χρήση. Με τον τρόπο αυτό, επιχειρείται μια σταδιακή μύηση του πολίτη-επισκέπτη στον τρόπο με τον οποίο συλλέγει τα φυτά, χωρίς να παρεμποδίζεται ο βιολογικός τους κύκλος.
Επιλέχτηκαν φυτά που οι καρποί, τα φύλλα και τα άνθη τους είναι χρήσιμα για τον άνθρωπο και έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Πλάτανος για τα πλατανόμηλα, το φάρμακο για τον προστάτη και την ανάπλαση του δέρματος. Φλαμουριά, για χαλάρωση και το κρυολόγημα. Θρεπτικά κάστανα και καρύδια με τις προστατευτικές για τον οργανισμό ιδιότητές τους, είναι στη διάθεση των πολιτών. Ιπποφαές, η υπερτροφή που προσφάτως εκτιμήσαμε, στο φράχτη, αλλά και λεβάντα ή δεντρολίβανο για αρωματοθεραπεία, στο έδαφος. Τα δέντρα είναι φυλλοβόλα και τα φύλλα τους κομποστοποιούνται μαζί με άλλα υλικά, για να επαναχρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση του εδάφους και την περαιτέρω ανάπτυξή τους. Με επιγραφές αναρτημένες δίπλα σε κάθε φυτό, οι επισκέπτες γνωρίζουν τις ιδιότητές τους, αλλά και τον τρόπο συλλογής, συντήρησης και χρήσης τους. Μαθαίνουν πώς και πόσο να συλλέξουν, αφήνοντας και για τους επόμενους, χωρίς να βλάψουν το φυτό και δίνοντάς του τη δυνατότητα να αναπτυχθεί.
Ο τρόπος που προτείνουμε για τη λειτουργία του χώρου, συμβάλλει στο να γίνει τρόπος ζωής η ανακύκλωση, η επανάχρηση, η αξιοποίηση των φυσικών πόρων. Η δυνατότητα επίσκεψής του από τους πολίτες δημιουργεί μια άμεση σχέση με το περιβάλλον και την προστασία του. Δε θα μπορούσε να μην είναι πραγματικά πράσινο το πράσινο σημείο, αλλά και να διδάσκει το σεβασμό στο πράσινο, τη χρησιμότητά του και τη σωστή αξιοποίησή του. Μαθητές αλλά και άλλοι ενδιαφερόμενοι, έχουν την ευκαιρία να μάθουν για την ανακύκλωση, αλλά και την αξιοποίηση του πράσινου και τη χρησιμότητά του στη ζωή μας. Μεταδίδοντας αυτή τη γνώση στις καινούργιες γενιές, δημιουργούμε υπεύθυνους πολίτες, επομένως γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο το πρώτο βήμα για την πρόληψη. Για το λόγο αυτό έχουν ενταχθεί στο σχεδιασμό τραπέζια (πάγκοι εξοχής) ώστε να δέχεται ο χώρος κατόπιν συνεννόησης, είτε μικρές ομάδες μαθητών με συνοδεία δασκάλων ή ακόμα ομάδες ενηλίκων με ενδιαφέροντα προς την κατεύθυνση αυτή.
Προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης των φυσικών πόρων, έχει σχεδιαστεί και η κεντρική κατασκευή. Η στέγασή της, με την κατάλληλη κλίση κάθε φορά προς το Νότο, αξιοποιεί την ηλιακή ενέργεια, για να τη μετατρέψει σε ηλεκτρική, για τις ανάγκες φωτισμού ή θέρμανσης του μικρού χώρου-φυλακίου. Η ενιαία κυκλική στέγη σε κάτοψη στεγάζει κατ’ ουσίαν δύο χώρους: ο ένας, ο κλειστός χώρος, το γραφείο του φύλακα μαζί με ένα wc και ο άλλος, ο ανοιχτός στεγασμένος χώρος, για να καλύψει τις ανάγκες των υλικών κατηγορίας Γ (Υλικά προς Επαναχρησιμοποίηση), προτείνεται ελεύθερη διάταξη. Το κυρίαρχο υλικό κατασκευής είναι το ξύλο ως φέρων οργανισμός που στηρίζει τη στέγη με μεταλλικούς συνδέσμους, ενώ η πλήρωση του χώρου πραγματοποιείται με τζαμένια πανέλα των οποίων τα καΐτια έχουν αντίθετη φορά σε στρέψη με εκείνη του εξωτερικού Φ.Ο., δημιουργώντας ένα αισθητικό παιχνίδι (μ)πλεξίματος στο μάτι. Η συνεχής ροή των τζαμιών εξασφαλίζει μεγαλύτερη δυνατή εποπτεία του χώρου κατά τη διάρκεια εισόδου και εξόδου των οχημάτων.
Το stand πληροφοριών σχεδιάζεται ειδικά για το χώρο από ξύλο και plexiglass, το οποίο έχει ειδικά αναγνωριστικά στοιχεία που δίνουν ταυτότητα και ενισχύουν την όλη συνθετική ιδιαιτερότητα. Το γράμμα της λέξης “point” αντικαθίσταται με έναν κυματοειδή κύκλο, υπονοώντας με γραφιστικό τρόπο τη σύλληψη της όλης σχεδιαστικής διαδικασίας, την κάτοψη του χώρου.
Η σύνθεση ολοκληρώνεται με την πολύ βασική τροχιά των οχημάτων η οποία πληροί τις ελάχιστες διαστάσεις και ακτίνες για την αναγκαία στροφή των απορριμματοφόρων, η οποία δίνει τελική μορφή στη συνολική σύνθεση μια κατ’ εξοχήν λειτουργική ανάγκη η οποία γίνεται εν τέλει κεντρικό συνθετικό θέμα.
