Doğduğumuz anda içinde bulunduğumuz kültürün, cinsiyetin, sosyal statünün ve etnik kökenin geçmişini yükleniyoruz. Değişken olduğu su götürmez olan ¨doğru¨ kavramını, farklı uçlarından sahiplenerek hayatımız ve hayatlar pahasına savunuyoruz. Katılaşarak artan kutuplaşmaların, basmakalıp tanımların tam ortasında, kavramların içlerinin boşaltıldığı totaliter bir düzenin aktarıcıları olmaya devam ettiğimizi görebilmek, ancak bir kırılmayla mümkün olabilir.
Bu kırılma, gelişen teknolojiyle birlikte yavaş yavaş hükmünü ve yarattığı güveni kaybetmeye başlayan televizyonun içindeki sanal gerçekliğin başkalaşması ve yıkıma uğraması gibi tuhaf ve birdenbire gerçekleşir.
Savunduğunuz ve varlığına tüm bilincinizle inandığınız ¨şey¨ ler, yeniden anlamlandırılması gereken garipleşmiş ekran görüntülerden farksız değildir. Yıllardır, totaliter bir anlayışla kavramların aktarıcısı olmamızı tutarlı bir şekilde öğütleyen kitle iletişim araçları ve toplumsal yargılar sebebiyle basmakalıp kavramlar dizisine dönüşen algımız, bir sorgulamaya ve baştan yaratıma gereksinim duyuyor.
Bilinen gerçekliği sanallaştırma üzerine kurulmuş olan, Gündüz Vassaf’ın Cehenneme Övgü kitabından yapılan alıntılar ve çeşitli epigraflar yardımıyla tasarlanan bu kitap, bozulma kavramı üzerinden, toplum - kavram ilişkisini, televizyon metaforuyla tartışıyor.
¨ Bu 50 katlı bir binadan düşen adamın hikayesi. Adam düşerken sürekli şunu tekrarlıyormuş.
Buraya kadar her şey yolunda.
Buraya kadar her şey yolunda.
Buraya kadar her şey yolunda.
Fakat önemli olan düşüş değil, yere çarpıştır.¨
( arka kapaktan. )
