O uçabilir. Dinamitsiz, ateşsiz, külsüz, rüzgarsız, dalgasız. Topraktan ayrılmadan bizden uzaklaşabilir. Ağaçlar, yayılan, suskun, açık ağaçlar gibi. O uçabilir. Suyu terk eden, buharlaşmadan yükselen.Testereyle kesilmiş, yükselen yapraklar. Suyu terk eden.Orman uçabilir. Dinamitsiz, ateşsiz ve külsüz, rüzgarsız ve dalgasızca. Hepimizi terk edebilir. Testereyle kesilmiş kalbimden, testereyle kesilmiş bir yaprak gibi. Suyu terk edebilir. Orman terk edebilir. Orman uçabilir. Yayılan, açık, suskun ağaçlarıyla bizi terk edebilir. O uçabilir. Bizi terk edebilir. Kalbimden, kesik kesik, konuşmaz sesiyle. Evrenin tüm yansımalarını teneffüs etmeden. Her şeyi sana bana ona itebilir. Kılını bile kıpırdatmadan, tüylerini diken diken edebilir. Hem de suyla, ateşle, korkuyla ve seviyle. O uçabilir, kesik kesik, konuşmaz diliyle. O uçabilir. Kanatlarım var. O uçabilir. Sesler onun değil, ben imde değil, imgede o yok. Kesilmiş kalbimden yükselerek. Terk ederek suyu, terk eden yaprak. Artık bir yaprak, uçuşu temsil edebilir. Ağaç, uçuşu temsil edebilir. Belki de. Çünkü belki! Esirsiz ordularla beslenen, zamanımızın tarayıcısı, zamanımızı yakan çünkü, alevleyen ve etrafa saçan; Belki! O belki. O da belki. Karnını yardığım kılavuzdan yönler fışkırdı. Ormanın merkezinin katiliyim. Çakılı çiviler gibi ağaçlar. Çivi, çekiç, kerpeten. Kefenden cenine, tohumdan gökyüzüne. Ve hareketten bire. Zihinden bire. Gözlerim. Ormanın merkezinin katiliyim. Çakılı çiviler gibi ağaçlar. Denesen sana da varırlar. Hep, belki. Hiç, belki. Çakılı çiviler gibi ağaçlar. Bu ormanı yolunda eriten, tenekeden tenlerdeki güneşin. Uzaktan gelmiş yorgun bir yolcu gibi. Başını yastığa koyan ve suyunu daldıran. Belki de. Sen de belkide. O da belkide. Ben de belki. Bu kıpırtıyı görmen gerek, yaşaman gerek, sana ağaçları anlatamam. Gözler benim değil ki. Onu sana ışıyamam. Akıtamam. Sen de bana anlatamazsın. An Dan Sar Kan Düş Yuvalarında Daha Da Eğlenebiliriz.
O Uçabilir Belki | Can Ana Dol | Kasım, 2012
O Uçabilir Belki | Can Ana Dol | Kasım, 2012
