Ο Διόνυσος, αναγραμματισμός του Νου του Διός,
η Δράμα ως τόπος τριγωνικός
και το δράμα ως έκφραση ταυτότητας ελληνικού πολιτισμού,
το θνητό μα ζωοφόρο της γυναικείας μήτρας,
της μήτρας της μάνας,
τριγωνική η διάταξη του χώρου που στεφανώνεται από σάλπιγγες
και εγκυμονεί,
μετά γέννα θεού, βλάστηση από βοτρυοειδείς ταξιανθίες,
από το κλήμα της Σεμέλης και από την κληματίδα του πατέρα προστάτη.
Γέννα η βλάστηση και ευφορίας σημάδι το κλήμα,
αρσενικό ή θηλυκό ή ερμαφρόδιτο.
Ο Διόνυσος, ο έσχατος από τους θεούς που πέρασαν στον Όλυμπο,
ταξιδεύει από την Ασία, μέχρι την Απουλία
κι έπειτα από την Κρήτη ως τη Δράμα,
για να εισέλθει τούτη τη φορά με στεφάνι αμπέλου
στη δική του νέα Πολιτεία: την Οίνου Πολιτεία.