Primitif, domestik ve modern üçlemesiyle sunduğum yapıtlarımın çıkış noktası; kapitalizm öncesi göçebe bir toplum olan Maasai kadınlarıdır. Ev işinden, evin inşaasına kadar Maasai kadınları eve dair her şeyden sorumludur. Bu durum onları toplumsal olarak küçümsenen, hor görülen bir konuma itmez. Aksine toplum içinde büyük önem azlederler. Evlerini inşa ederken, ev yapımı için gerekli olan malzemeleri kafalarında taşırlar. Onların bu görüntüsü bana kafasında “Pollos” adlı Kuleli bir taç taşıyan Frigya’nın vahşi tanrıçası “Magna Mater”i anımsattı. Kafasında bulunan bu taç onun kentin yaratıcı, koruyucusu ve sahibi oluşunu sembolize eder. Maasai kadınları da evlerinin kurucusu, hakimi ve sahibidir. Tanrıça Asyalı, Maasailer Afrikalıdır. Gelenekleri kendilerini modern olarak nitelendiren kapitalist toplumlar tarafından küçümsenir, bu toplumlarda kadınlar özgür gibi resmedilirken gerçekte bedenleri ve emekleri sömürülmektedir. Sınıfsal, etnik, ırksal ve cinsel olarak hor görülen kapitalist bakış açısından kadın imgesine karşı form olarak Antik Yunan’ın müstehcenlik tanrıçası Baubo’nun tasvirini kullandım. Baubo; vajinasından konuşan, gövdesiz garip bir figürdür. Karından gülmeyi sembolize eder. Bu özgür kadın figürünü aynı Louise Bourgeois’in “Femme Maison” serisindeki kadınlar gibi hoşnutsuz, mutsuz sunmak istedim.
Çünkü biz kadınlar rahatça güldüğümüz, sokaklarda istediğiniz saatte ve şekilde dolaşabildiğimiz, ev işleri bizim görevimiz olarak görülmediği, illa anne olmamız ya da evli olmamız beklenmediği, kısacası belli kalıplara sokulup, hapsedilmek istenmediğimizde mutluyuz.
Çünkü biz kadınlar rahatça güldüğümüz, sokaklarda istediğiniz saatte ve şekilde dolaşabildiğimiz, ev işleri bizim görevimiz olarak görülmediği, illa anne olmamız ya da evli olmamız beklenmediği, kısacası belli kalıplara sokulup, hapsedilmek istenmediğimizde mutluyuz.
