Zadałam sobie pytanie o płynność granicy między tymi pojęciami. Czy wyobraźnia ma swoje korzenie w tym wszystkim, co kiedyś poczuliśmy, zobaczyliśmy? Na ile wyobraźnia to zinterpretowane, zmodyfikowane, przemieszane wspomnienia, które tworzą nowy „produkt”. Pamięć w takim ujęciu ulega kolejnym modyfikacjom, np. pod wpływem czasu, emocji czy też innych czynników. Czy w momentach kiedy zawodzi nas pamięć, nie możemy sobie czegoś dokładnie przypomnieć, wyobraźnia nie podpowiada nam rozmaitych wersji wydarzenia? Również, kiedy czytamy utwór literacki, nasza wyobraźnia dopowiada detale, których nie opisuje autor/ka. Poddałam obserwacji grupę 20 osób, w wieku od 27 do 60 roku życia. Każdy z osobna przeczytał wiersz Jana Brzechwy Entliczek Pentliczek, a następnie został wypytany o szczegóły, które nie były podane w tekście, np. pytania o wygląd stołu, robaczka, miejsc w jakich dzieje się akcja itp. 

Odpowiedzi na pytania były tak różne, jak różne były osoby które ich udzielały, choć czasami dało się zauważyć podobieństwa. Każdy miał swoje wyobrażenie owego wiersza. Przy pytaniu o ubiór robaczka, niektóre osoby podały kolor brązowy czy żółty, mimo że w tekście robaczek miał zielony kubraczek. W tym przypadku wyobraźnia wygrała. Przy pytaniu o wygląd stołu, częstą odpowiedzą było, że był przykryty obrusem w czerwono-białą kratkę. Jedynie mogę podejrzewać, że to spostrzeżenie wynika z zakodowanego w pamięci takiego obrazu, widzianego prawdopodobnie gdzieś w swojej przeszłości. Obraz został przywołany z magazynu danych, czyli pamięci. Moja praca „wizualizuje” grę pamięci z wyobraźnią, inspirując się przeprowadzoną obserwacją. Owe dwa elementy – obie personifikowane przez moją osobę – grają w karty. Scenariusz gry oparty jest na narracji wiersza Entliczek Pentliczek oraz wypowiedziach uczestników projektu uzupełniających tekst. Karty do gry są puste, ponieważ w zależności od okoliczności „wypełniane są” na nowo, inaczej.

I asked myself about the fluidity of the border between these concepts. Does imagination have its roots in all that we once felt, saw? To what extent imagination is interpreted, modified, mixed memories that create a new "product". In this approach, memory undergoes subsequent modifications, e.g. under the influence of time, emotions or other factors. At times when our memory fails us, can we not remember something exactly, does our imagination tell us different versions of the event? Also, when we read a literary work, our imagination adds details that the author does not describe. I observed a group of 20 people, aged 27 to 60. Each individual read Jan Brzechwa's poem Entliczek Pentliczek, and then was asked about details that were not given in the text, e.g. questions about the appearance of the table, the worm, places where the action takes place, etc.
The answers to the questions were as different as the people who gave them, although there were some similarities at times. Everyone had their own idea of the poem. When asked about the worm's clothes, some people gave brown or yellow, even though in the text the worm had a green jacket. In this case, the imagination won. When asked about the appearance of the table, a common answer was that it was covered with a red and white checkered tablecloth. I can only suspect that this perception is due to such an image encoded in memory, probably seen somewhere in one's past. The image was recalled from the data store, i.e. memory. My work "visualizes" the game of memory with imagination, inspired by my observation. These two elements - both personified by me - play cards. The scenario of the game is based on the narration of the poem Entliczek Pentliczek and the statements of project participants supplementing the text. The playing cards are empty, because they are "filled" anew, differently, depending on the circumstances.