Hatay Odabaşı Mahallesi Süleyman Mutlu Apt. Eşi Ayfer ve iki çocuğu enkaz altında olan Mehmet Abi, enkaza AFAD'dan kimsenin gelmediğini, gelen herkesin gönüllü olduğunu histerik bir şekilde bağırarak anlattı. Bizi bu şekilde karşılamalarından sonra orada kalmamız ve bu insanların hikayelerini anlatmamız gerektiğini biliyorduk. Günlerce başında beklediğim bu apartmanda yaşayan insanların yakınlarıyla aramda bir bağ oluştu. Orada gördüklerimi asla unutamayacağım. Yakınlarının bedenlerinin bulunmasını bekleyen ailelerden biri beni enkaz altındaki yeğenleri Arda'ya benzettiğinde, bana istemsizce Arda diye seslendiğinde, bu bağ daha da pekişti.
Mehmet Abinin eşi ve çocukları aslında bu apartmanda yaşamıyordu. Deprem gecesi bir yakınlarına yatıya gelmişlerdi. Eşi ve çocuklarının bedenleri enkaz altından çıkarılırken Mehmet Abi "Ayfeer! Çocukları neden buraya getirdin Ayfeeeer!" diye feryat ediyordu.
Ailesiyle beraber komşularının enkazdan çıkarılmasını bekleyen küçük Ali. Fotoğrafı çekmeden önce annesi Aycan ve babası Gökhan'ın rızasını aldım.
Son olarak Mehmet Abi. Canım abim benim. Yaşadığım altı korkunç gün boyunca en çok etkilendiğim an Mehmet Abi'nin gideceğimizi haber aldığında yanımıza gelip "Hasan, bizim için en zor zamanlar şimdi başlıyor. Siz hepiniz gittikten ve biz burada yalnız kaldıktan sonra." dedikten sonra hüngür hüngür ağlamaya başladığı andı. Dağ gibi adam gözlerimin önünde hüngür hüngür ağlarken ne yapacağımı bilemedim. O esnada ağlama sırası bende değildi. Yanına gidip ona sarıldım, o da bana sarıldı. "Allah sizden razı olsun, Allah hepinizden razı olsun." dedi. Allah asıl sizden razı olsun abi. Yaşadığınız bunca acı olaya rağmen bizim yüzümüze tükürmediğiniz, orada o halde bile bize yediğinizden içtiğinizden ikram ettiğiniz, yaşadığınız her şeye sabırla göğüs gerdiğiniz için, Allah asıl sizden razı olsun.
