PL
Materiał video nagrany podczas przemierzania dzikich, mało dostępnych terenów Arktyki. Praca jest formą kontemplacji tej bezkresnej, surowej, polarnej krainy, która jawi się jako niekończące się pasmo skał, wody i lodu. Gdzieniegdzie przecięte karłowatą, rahityczną roślinnością (tundrą).
Projekt Odejście to pytanie o rolę człowieka w środowisku i jego brak związku z naturą. Absurdalność zjawiska homo - sapiens jak i bezzasadne poczucie ludzkiej wyższości ponad wszystkimi elementami przyrody ożywionej i nieożywionej, wynika z przekazywanego od dziecka, nieprawdziwego obrazu świata, zinterpretowanego pod wartości cywilizacyjne, nie odruchy instynktowne. Dlaczego tak jest i zczego to wynika? Kim zatem jest człowiek, gdzie jest jego miejsce i kiedy następuje moment zerwania jego więzi z naturą?
Lacan twierdził, że pierwotnym doświadczeniem określającym tożsamość ludzką jest język, gdyż to on poprzedza sam fakt narodzin. Wraz z narodzinami rozpoczyna się proces wzrastania w języku i wrastania w język. Ciało staje się przez to istotą mówiącą: parlétre. Język kształtuje tożsamość i pozwala określić ciało jako mówiące, jako ludzkie, jako oderwane od pozostałych, innych ciał - ciał niemówiących. Język buduje tożsamość. Od narodzin rozpoczyna się wędrówka zostawiająca świat natury, jedności z nią, totalnej symbiozy bytów, na rzecz języka. Dziecko, zanim zacznie mówić, rozkoszuje się jednością jaką stwarza wraz z matką. Jest to stadium rozkoszy - jouissance - przed symboliczne stadium rozwoju. Pełna jedność ze wszystkim. Naturalne stadium w którym ja i Inny stanowią bezsporną pełnię. Początek upodmiotowienia okazuje się końcem owej pełni, dlatego poród bywa też porównywany z mitycznym przegnaniem z raju - odejściem.*
Projekt Odejście to pytanie o rolę człowieka w środowisku i jego brak związku z naturą. Absurdalność zjawiska homo - sapiens jak i bezzasadne poczucie ludzkiej wyższości ponad wszystkimi elementami przyrody ożywionej i nieożywionej, wynika z przekazywanego od dziecka, nieprawdziwego obrazu świata, zinterpretowanego pod wartości cywilizacyjne, nie odruchy instynktowne. Dlaczego tak jest i zczego to wynika? Kim zatem jest człowiek, gdzie jest jego miejsce i kiedy następuje moment zerwania jego więzi z naturą?
Lacan twierdził, że pierwotnym doświadczeniem określającym tożsamość ludzką jest język, gdyż to on poprzedza sam fakt narodzin. Wraz z narodzinami rozpoczyna się proces wzrastania w języku i wrastania w język. Ciało staje się przez to istotą mówiącą: parlétre. Język kształtuje tożsamość i pozwala określić ciało jako mówiące, jako ludzkie, jako oderwane od pozostałych, innych ciał - ciał niemówiących. Język buduje tożsamość. Od narodzin rozpoczyna się wędrówka zostawiająca świat natury, jedności z nią, totalnej symbiozy bytów, na rzecz języka. Dziecko, zanim zacznie mówić, rozkoszuje się jednością jaką stwarza wraz z matką. Jest to stadium rozkoszy - jouissance - przed symboliczne stadium rozwoju. Pełna jedność ze wszystkim. Naturalne stadium w którym ja i Inny stanowią bezsporną pełnię. Początek upodmiotowienia okazuje się końcem owej pełni, dlatego poród bywa też porównywany z mitycznym przegnaniem z raju - odejściem.*
* M. Polak, Trauma bezkresu. Nietzsche, Lacan, Bernhard i inni, Wydawnictwo Universitas, Kraków 2016
"Odejście" powstało też jako przestrzenna wideo-instalacja. Taka wersja została przygotowana na konkurs: The International Competition for Intermedia Artwork w Krakowie. Czterokanałowy obraz video oraz ośmiokanałowy system dźwięku był pokazywany podczas finału konkursu na czterech ekranach zestawionych "do siebie" w formę zamkniętego kubiku. Wokół konstrukcji ulokowany został system ośmiokanałowy system głośników.
Poza Krakowem projekt pokazywany był także na wystawach i projekcjach m.in w Katowicach, Teheranie, Tel Awiwie i Wenecji (podczas Biennale Architektury 2018).
ENG.
Video material recorded while traversing the wild, inaccessible areas of the Arctic. The artwork is a form of contemplation of endless, harsh, polar land, which appears as an endless band of rocks, water and ice. Here and there cut through with dwarf, rahitic vegetation (tundra).
"Leaving" project is a question about the role of man in the environment and his lack of connection with nature. The absurdity of the homo-sapiens phenomenon, as well as the unfounded sense of human superiority over all elements of animate and inanimate nature, result from the false image of the world passed on from a child, interpreted under civilizational values, not instinctive reflexes. Why is that and what does it result from? So who is man, where is his place and when is the moment of breaking his bond with nature?
The sense of the project was inspired by Lacan's thought, which claimed that language is the primary experience defining human identity, because it precedes the very fact of birth. With birth, man begins the process of growing in language and growing into language. Earlier, the child revels in the unity it creates with its mother (with nature). The beginning of empowerment turns out to be the end of this fullness, which is why childbirth is also compared to the mythical banishment from paradise.*
* M. Polak, Trauma bezkresu. Nietzsche, Lacan, Bernhard i inni, Wydawnictwo Universitas, Kraków 2016
Project was also created as a spatial video-installation. This version was prepared for the competition: The International Competition for Intermedia Artwork in Krakow. A four-channel video image and an eight-channel sound system were shown during the final of the competition on four screens juxtaposed "to each other" in the form of a closed cube. An eight-channel loudspeaker system was located around the screens.
Beside Crakow, the project was also shown at exhibitions and projections, among others, Katowice, Tehran, Tel Aviv and Venice (during the Architecture Biennale 2018).
• Wideo - wersja: HD, 100fps | Video - version: HD, 100fps
• Wideo - wersja: HD, 100fps, 4-kanały video, 8 kanałów dźwięku | Video - version: HD, 100fps, 4-channels of video, 8 channels of sound
