Zaten bu tür konularda her zaman hassastı. Hatta hassasiyetin ötesinde zaaf mı desem, hastalık mı desem öyle davranışları vardı ki, insan bir tuhaflık olduğunu hissetmeden edemiyordu. Yine de günlük koşuşturmalar, yaşamsal telaşlar derken bir şekilde idare ediyordu. Ta ki, ulusal yayınlar  gittikçe tüm dünyayı etkisi altına alan bir salgından bahsedene kadar…

  Küresel salgın yayıldıkça, artık yalnızca haber bültenlerinin bir parçası olmaktan çıkıp günlük hayatımızda bizleri çepeçevre sardıkça, o daha da içine kapanmaya başlamıştı. Artık günde zaten 20 kere yıkadığı elini temizlemek için lavabolardan ayrılmaz, zorunlulukla dışarı çıktığında ise evine geri giremez olmuştu. Sosyal hayat bir yana, uzaktan eğitimle sürdürdüğü üniversite eğitimine bile son vermişti, sanki virüs klavyenin tuşları arasından yayılacak gibi hissediyordu.

  Belki o gün o bölümü izlememiş, kendisine bu denli benzeyen karakterin aydınlığa çıkış hikayesinden etkilenmemiş olsaydı, hiç yardım arayışına girmeyecek ve belki de bugün hayatta olmayacaktı.

                                                                                                              

                                                                                                

                                                                                                             Sinan Ertaş