De opdracht die we in de eerste les kregen was om binnen 1 week 49 tekeningen te maken met het onderwerp 'ruimte'. Aan het begin van de opdracht dacht ik te veel na over wat ik moest tekenen en wat dat zou betekenen. Omdat dit helemaal niet opschoot ben ik steeds meer gaan tekenen wat ik rond me zag zonder te veel na te denken. 

Ik had geen idee wat ik moest met de tekeningen die ik had dus om te voorkomen dat mijn proces stil zou komen te staan, ben ik gewoon nog meer gaan tekenen, dit keer meer bewust vanuit het idee te tekenen wat ik zag.

Ik had ook na het toevoegen van meer tekeningen nogsteeds een beetje moeite met het maken van selecties en het belang van deze selecties inzien. Tenslotte heb ik (enigszinds geforceerd) 2 groepen gemaakt:

1 - over vormen en texturen in een ruimte

2 - over voorwerpen die ik om mij heen zie

Omdat het heel moeilijk was gerichte beeldreacties te maken aan de hand van 2 selecties ben ik verder gegaan op de selectie over vormen en texturen in een ruimte. Deze keuze heb ik gemaakt omdat ik de andere selectie, over objecten, niet waardevol genoeg vond op het gebied van betekenis. 

Na deze keuze ben ik dus nog meer tekeningen gaan maken, dit keer specifiek vanuit het thema vorm en textuur. Met Paul heb ik gepraat over de waarde van dit uitgangspunt en hij raadde me aan de ruimte te zoeken in de textuur, het kleine en onzichtbare zichtbaar te maken.

Aan de hand van de feedback van Paul ben ik eerst foto's gaan maken van texturen heel ver ingezoomd waardoor er een soort patroon ontstond.

Hiervoor heb ik ook gekeken in, en inspiratie gehaald uit het boek 'Textures' door Phil Brodatz.

Op de beedlreacties had ik vervolgens nog meer beeldreacties gemaakt. Ik begon op dit punt het gevoel te krijgen dat ik niet echt verder kwam in het proces, maar ik snapte niet echt waarom.

Bij tekenen kregen we in de les de opdracht om waarnemend te tekenen aan de hand van het thema 'ruimte' waar we bij eigen blik mee bezig waren.

Aan het eind van de les kregen we hier feedback op van Kai. Hij vond mijn beelden sterk en mijn uitgangspunt interessant, maar vroeg zich af of ik wel genoeg de diepte in kon met dit thema. Toen hij dat zo hardop zei realiseerde ik me dat ik hier inderdaad al een tijdje tegenaan liep. 

In de eerstvolgende les heb ik Paul om hulp gevraagd omdat ik geen idee had hoe ik verder moest. Hij was het eens met Kai en keek met me terug naar de selecties die ik in stap 2 had gemaakt. Vanuit dit gesprek ben ik verder gegaan met de andere selectie: over voorwerpen die ik om mij heen zie. 

Paul verwoordde dit uitgangspunt als een portret van mezelf door middel van persoonlijke objecten. Dit heb ik verder in mijn hoofd gehouden. 

Vanuit de feedback van Paul en het besluit over te stappen op een ander uitgangspunt ben ik weer beelden (tekeningen) gaan maken. Hiervoor tekende ik persoonlijke objecten na.

Mijn idee voor een eindwerk was een serie tekeningen te maken van persoonlijke objecten. Ik was nog niet zeker of ik hier verschillende materialen voor wilde gebruiken, maar ik ben begonnen met A3 inkttekeningen.

Deze stap heb ik niet direct verwezenlijkt, maar ik kreeg tijdens het maken van de inkttekeningen het idee geluid toe te voegen aan de beelden door middel van ofwel opgenomen en aan elkaar geplakt geluid, ofwel door een hoorspel te maken. De geluiden waar dit fragment uit zou bestaan moesten geluiden zijn die ik om me heen hoor in mijn dagelijks leven.

Om te kijken of ik een beetje op de goede weg zat heb ik op school feedback gevraagd aan klasgenoten. Vela vond het jammer dat de tekeningen van mijn eindwerk maar in één medium waren, en ze vond dat ik in verband met de tijd óf moest kiezen om de serie tekeningen uit te breiden in verschillende media, óf dat ik geluiden toe moest voegen. 

Vervolgens heb ik nog feedback gevraagd aan 4e jaars BK Olivier. Hij liet me mijn tekeningen (het hele proces) op de grond uitspreiden en wéér selecties maken. Hiermee liet hij zien hoe de combinaties van beelden ze betekenis kunnen geven.

Ik ben hierna nog even verder gegaan met het maken van selecties en deze fotograferen.

Uiteindelijk maakte ik een selectie waarin de serie tekeningen van het 'eindwerk' zaten, maar ook alle andere tekeningen uit de rest van mijn proces die de zelfde betekenis hadden.

Ik realiseerde me aan de hand van deze selectie dat de serie die ik had gemaakt helemaal geen meerwaarde had boven de tekeningen die ik eerder al had gemaakt en dit dus nog niet een eindwerk was dat iets toevoegde aan mijn proces. 

(ik kwam wel nog op het idee dat het toevoegen van geluid de tactiliteit van mijn eerste uitgangspunt kon samenbrengen met het idee van zelfportret in objecten)

Hoewel ik de conclusie had getrokken dat de beelden die ik voor het eindwerk had gemaakt niet goed werkten, wilde ik nog wel kijken of het toevoegen van geluiden dit wel zou doen. Hiervoor verzamelde ik een aantal objecten die een herkenbaar geluid maken en die ik als persoonlijk beschouwde. Met deze objecten heb ik geluiden gemaakt en die opgenomen zodat ik een geluidsfragment kreeg van ongeveer 2,5 minuten.

Vervolgens ben ik met oortjes in voor de serie beelden gaan zitten, luisterend naar het fragment. Dit zelfde heb ik een keer gedaan terwijl het geluid direct uit mijn telefoon kwam. In het tweede geval mengde het geluid zo met het achtergrondgeluid van de academie, dat de ruimte die met het geluid werd neergezet meer de academie was dan mijn eigen ruimte. Met oortjes was dit veel minder het geval. Dit werkte dus stukken beter.

Ik vond mijn beoordeling voor eigen blik heel goed gaan. Het lukte hier namelijk veel beter dan bij andere vakken om de docent al pratend door mijn proces te leiden. Paul was het eens met de kritiekpuntjes die ik mezelf had gegeven, zoals weer eens laat in het proces van uitgangspunt verwisselen. Ook vond hij net als ik het geluid goed werken bij de serie beelden die ik oorspronkelijk als eindwerk had bedacht, en hij vond het oke dat ik niet een duidelijk eindwerk had, omdat dit logisch was bij het verloop van mijn proces. 

Hij gaf verder wel als kritiek dat ik alles wel heel strak in hokjes opdeelde, en bijvoorbeeld het eerste uitgangspunt niet in een keer helemaal had hoeven laten vallen, maar het nogsteeds als proces zou kunnen zien. Hij was het daarom wel weer met me eens dat het geluid dat ik had toegevoegd aan de serie beelden, dit onderwerp en de tactiliteit van het eerste uitgangspunt aan elkaar verbond. 

Evi notuleerde voor mij tijdens de beoordeling de volgende feedback:

2 selecties bij de 49 tekeningen
-interessante texturen
- letterlijke voorwerpen 

Feedback van docent en leerlingen: gekozen voor selectie 1 van texturen 

Ingezoomde foto's van texturen. Ga zoeken naar de ruimte in een textuur, is verder daar op gaan werken. 

Uitgang punt is interessant maar bang dat er niet er verder op gewerkt kon worden. Feedback van docent: terug naar selectie van objecten. Uitgangspunt veranderd naar voorwerp in een ruimte "zelfportret in objecten." 

Oorspronkelijk idee: serie van tekeningen van persoonlijke voorwerpen. 

Nieuwe selecties van beelden die in het proces zijn gecreëerd. Wat gebeurt er met een beeld als je er eentje verwijderd. 

Selectie was aan het einde niet veranderd. 

Geluidsfragment die in combinatie gaat met de filmpjes. Luister naar het geluid terwijl je naar het proces kijkt. Voegt een hele nieuwe laag naar werken toe. 

Gekozen voor oortjes om echt een persoonlijke ruimte te creëren met geluid. 

Grootste kritiek: te veel in hokjes geplaatst. Meer loslaten van deze categorieën, naar andere benadering bekijken zodat het in je hoofd 1 ding wordt. 

goed veel op feedback gewerkt, meer naar jezelf luisteren. Feedback is toevoeging niet de leiding van je proces.