เมื่อชีวิตคือการเดินทาง...เราจึงเดินทางมาพบกัน"สหาย"
ทุกชีวิตต่างมีทางเดินของตัวเอง...บางคนอาจเป็นเพียงช่วงเวลาไม่นานที่เส้นทางที่เราต่างเดินมาบรรจบกัน...บ้างจูงมือเดินทางมาด้วยกันแต่เมื่อพบทางแยกพลันต้องเดินไปตามทางของตัวเอง...แม้เราจะได้พบกันแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะมีจุดหมายปลายทางร่วมกันเสมอไป...เมื่อเราต่างเป็นสะพานของกันและกันเพื่อให้เราต่างก้าวผ่านไปถึงจุดหมายปลายทาง เมื่อถึงอีกฝากฝั่งของสายน้ำที่เชี่ยวกราดแล้วนั้นสะพานก็คงหมดหน้าที่ของตนไป...
ยังอยู่...ตรงนี้
เมื่อเธอยิ้ม...
ให้...เพื่อที่จะให้...ให้ไม่สิ้นสุด
อาจารย์รตยา จันทรเทียร ประธานมูลนิธิสืบนาคะเสถียร
http://www.youtube.com/watch?v=wEgPLgyIC3o
สองสหาย...ผู้วางอาวุธแต่มิอาจวางความคิดที่จะทำเพื่อมวลชนไปได้
"ลุงพินิจ"...ผู้นำจิตวิญญาณกะเหรี่ยงฤาษี
พี่สุมทรกะเหรี่ยงฤาษี บ้านกุยเลอตอ
เพียงได้...เห็น
ห้วงคำนึง...ถึง...เธอ
เจ้านกสีขาว...จากไป
"ศรัทธา"
ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กไปนานนาน...
เพราะฉันเชื่อ...ในสิ่งที่ทำ
Live is to Share!!!
กว่าจะเป็น...ใน...สิ่ง...ที่เรา...เห็น
ยิ้มค่อยๆ...
เพียง...เปิด...ใจ...ฟัง
