This is a school project.
We were given the main title and we had to make a small illustrated book.
Later, we had to include illustrations about the words: elephant, origami,smell, ihohroma and combine them with our storyboard.
Finally, we had to add a part from Nikos Gatsos poem "Amorgos"
Κάποιοι είναι σκιές κυνηγημένες από τους καιρούς και το έχει η μοίρα τους να τρέχουν
Ανακαλώντας ημέρες θλίψης
οι αναμνήσεις με στοιχειώνουν.
Ανακαλώντας ημέρες χαράς,
εγώ στοιχειώνω τις αναμνήσεις μου.
Robert Brault
Απεριόριστος ο ουρανός είναι
και με όλα τα ψέματά του σε τυλίγει.
Απεριόριστη και η εξαπάτησή του είναι
και με το λάγνο ψέμα του σε παρασύρει.
Ric S. Bastada
δάκρυα πέφτουν στη καρδιά μου, όπως η βροχή στη πόλη
Ένιωθα ότι ήθελα να κλάψω
αλλά τίποτα δεν έβγαινε.
Ήταν ένα είδος θλιβερής αρρώστιας,
άρρωστης θλίψης,
όταν δεν μπορείς να νιώσεις χειρότερα.
η βροχή πέφτει και μαζί της ξεπλένομαι και γω...τι θα αφησει απο μένα στο χρόνο; ένα είδωλο γυμνό
Κάθε ανθρώπου η κόλαση
είναι ένα διαφορετικό μέρος.
Η δική μου βρίσκεται απλά πάνω και πίσω
απο το κατεστραμένο μου πρόσωπο.
Charles Bukowski
Άσε τη βροχή να κυλήσει και μαζί της να ξεπλένει κάθε σκέψη... Άσε το μυαλό να αδειάσει και τον άνεμο να σε πάρει μακρυά από τη φυλακή σου
Αν είναι να προσπαθήσεις κάντο μέχρι τέλους,
αλλιώς μη το κάνεις καθόλου.
Αν το κάνεις θα ζήσεις με τους θεούς.
Αυτή είναι η μόνη ηθική μάχη που υπάρχει.
Charles Bukowski
εκεί που σταματά να υπάρχει ελπίδα, υπάρχει ελευθερία
Είπα στον εαυτό μου αφήσου να είσαι.
Μην αφήσεις τόποτα να σε καθυστερήσει.
έχω υπομείνει τόσο καιρό και έχω ξεχάσει τα πάντα.
Ο φόβος και τα μαρτύρια έχουν πετάξει στους ουρανούς.
Arthur Rimbaud
Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι ψάχνουμε έναν χαμένο ελέφαντα.8 Ο καθένας ψάχνει όπως μπορεί και όπου ξέρει. Στη δική μου αναζήτηση μια σκιά με κυνηγά. Είναι αυτός που λείπει (εντελώς προσχηματικά) από το ποίημα του Γκάτσου «Ο Ιππότης και ο Θάνατος». Ο σκοτεινός συνομιλητής με την αγριεμένη μορφή, όπως παρουσιάζεται στον πίνακα του Ντύρερ «Ο Ιππότης, ο Θάνατος, και ο Διάβολος». Δεν ξέρω ποιος διάβολος βασάνιζε τον Γκάτσο, ούτε ξέρω ποιον θα συναντήσουμε ως άτομα και ως χώρα μάλλον σύντομα. Αυτό που ξέρω είναι πως τόσα χρόνια ψάχνοντας για τον χαμένο ελέφαντα αντί να μάθω κάτι βούλιαξα στην απορία και στην αμηχανία. Μου έμεινε όμως ένα άλλο κέρδος. Να μάθω να ψάχνω. Να αναζητώ. Να περιπλανιέμαι. Να παίζω σκάκι με τον διάβολο.
Δημήτρης Δημητρούλης
Ξύπνησε γάργαρο νερό από τη ρίζα του πεύκου να βρεις τα μάτια των σπουργιτιών και να τα ζωντανέψεις ποτίζοντας το χώμα με μυρωδιά βασιλικού και με σφυρίγματα σαύρας.
Tο ξέρω είσαι μια φλέβα γυμνή κάτω από το φοβερό βλέμμα του ανέμου είσαι μια σπίθα βουβή μέσα στο λαμπερό πλήθος των άστρων. Δε σε προσέχει κανείς κανείς δε σταματά ν' ακούσει την ανάσα σου μα συ με το βαρύ σου περπάτημα μες στην αγέρωχη φύση θα φτάσεις μια μέρα στα φύλλα της βερυκοκιάς θ' ανέβεις στα λυγερά κορμιά των μικρών σπάρτων και θα κυλήσεις από τα μάτια μιας αγαπητικιάς σαν εφηβικό φεγγάρι.
Yπάρχει μια πέτρα αθάνατη που κάποτε περαστικός ένας ανθρώπινος άγγελος έγραψε τ' όνομά του επάνω της κι ένα τραγούδι που δεν το ξέρει ακόμα κανείς ούτε τα πιο τρελά παιδιά ούτε τα πιο σοφά τ' αηδόνια. Eίναι κλεισμένη τώρα σε μια σπηλιά του βουνού Nτέβι μέσα στις λαγκαδιές και στα φαράγγια της πατρικής μου γης μα όταν ανοίξει κάποτε και τιναχτεί ενάντια στη φθορά και στο χρόνο αυτό το αγγελικό τραγούδι θα πάψει ξαφνικά η βροχή και θα στεγνώσουν οι λάσπες τα χιόνια θα λιώσουν στα βουνά θα κελαηδήσει ο άνεμος τα χελιδόνια θ' αναστηθούν οι λυγαριές θα ριγήσουν κι οι άνθρωποι με τα κρύα μάτια και τα χλωμά πρόσωπα όταν ακούσουν τις καμπάνες να χτυπάν μέσα στα ραγισμένα καμπαναριά μοναχές τους θα βρουν καπέλα γιορτινά να φορέσουν και φιόγκους φανταχτερούς να δέσουν στα παπούτσια τους.
Γιατί τότε κανείς δε θ' αστιεύεται πια το αίμα των ρυακιών θα ξεχειλίσει τα ζώα θα κόψουν τα χαλινάρια τους στα παχνιά το χόρτο θα πρασινίσει στους στάβλους στα κεραμίδια θα πεταχτούν ολόχλωρες παπαρούνες και μάηδες και σ' όλα τα σταυροδρόμια θ' ανάψουν κόκκινες φωτιές τα μεσάνυχτα. Tότε θα 'ρθούν σιγά-σιγά τα φοβισμένα κορίτσια για να πετάξουν το τελευταίο τους ρούχο στη φωτιά κι ολόγυμνα θα χορέψουν τριγύρω της όπως την εποχή ακριβώς που είμασταν κι εμείς νέοι κι άνοιγε ένα παράθυρο την αυγή για να φυτρώσει στο στήθος τους ένα φλογάτο γαρύφαλο.
αιδιά ίσως η μνήμη των προγόνων να είναι βαθύτερη παρηγοριά και πιο πολύτιμη συντροφιά από μια χούφτα ροδόσταμο και το μεθύσι της ομορφιάς τίποτε διαφορετικό από την κοιμισμένη τριανταφυλλιά του Eυρώτα. Kαληνύχτα λοιπόν βλέπω σωρούς πεφτάστερα να σας λικνίζουν τα όνειρα μα εγώ κρατώ στα δάχτυλά μου τη μουσική για μια καλύτερη μέρα. Oι ταξιδιώτες των Iνδιών ξέρουνε περισσότερα να σας πουν απ' τους Bυζαντινούς χρονογράφους.
Νίκος Γκάτσος
απόσπασμα απο την "Αμοργο"
and these applications are for the presentation of my book
