işte manik, depresifi buldu
bi patlamayla olanlar oldu
döndü dünya, yandı haleler
janjanlı sefillik, perişan aileler
yüzsüz herkes, kudurdukça kudurdu
ne, faydan yok mu, o zaman see ya moruk!
muhabbetler artık hap üstüne hep
hep üstlerine çıkardılar, haricinde bir şey çıkmadı
çakra diye inleyip x etkisinden sıyrılınca,
çakılınca yere tükenmiş etiketleriyle,
üretim yalanıyla mal dilendikçe
edindikçe uçurucuları ve yok edince ivedilikle
anca iki gram serap ve döndükçe deliklerine
kayboldu zirve, yapay deliliklerle.
fırtına evvelinde, dertlerin ötesinde delice bi kahkaha
sanrılar ve damlalar, çoğaldıkça bunalttılar
sandılar ki damlalar, ayakta tuttu en çok beni
oysa daldım aslında, sade saldım, bade buldum
dostu sordum kayboldum ve iftirayla kutsandım
kastı postum be! sıyrıldım, ben giriftlere tapardım
kiplerin tipinde yanlış yaptım, ateş hattında kovaladım
büyülü bütünlükle ayrılmadım, çokça yalnız kaldım
ne ben olduğumdan uzaktım ne de olduğum gibiydim,
aslında kendi gördüğüm şekilde anlamımı tamamladım.
tam anladım derken geldi taşlar,
şaşırmadım ve köklerimi kaptım
yanılgı koştu gözler kapandığında
eller uyuştu, sözler kayda girince
koştu kaçtı tüm moruk geçinenler
saklanıp mumlarını avuçladı deliler
çenelerinde prim için takırdar çingeneler
oysa tek istedikleri paraya bulanmış sikler
utanıyorum ama yok derinlerinde bir şeyler
uyanık kaldıkça ve gördükçe kayıpları
ayıplarını saldırarak kapatacakları
büyülü damla bezirganları, küçük canavarları
yine de kalacaksın ayakta, bak açtım ışığı biçare
denk olacaksınız bu hayatta, harbi yok ki çare
açalım akalım gün gelince topunu toplayalım,
aç aklıma hadi bakalım, nefsini doyuralım!
bi patlamayla olanlar oldu
döndü dünya, yandı haleler
janjanlı sefillik, perişan aileler
yüzsüz herkes, kudurdukça kudurdu
ne, faydan yok mu, o zaman see ya moruk!
muhabbetler artık hap üstüne hep
hep üstlerine çıkardılar, haricinde bir şey çıkmadı
çakra diye inleyip x etkisinden sıyrılınca,
çakılınca yere tükenmiş etiketleriyle,
üretim yalanıyla mal dilendikçe
edindikçe uçurucuları ve yok edince ivedilikle
anca iki gram serap ve döndükçe deliklerine
kayboldu zirve, yapay deliliklerle.
fırtına evvelinde, dertlerin ötesinde delice bi kahkaha
sanrılar ve damlalar, çoğaldıkça bunalttılar
sandılar ki damlalar, ayakta tuttu en çok beni
oysa daldım aslında, sade saldım, bade buldum
dostu sordum kayboldum ve iftirayla kutsandım
kastı postum be! sıyrıldım, ben giriftlere tapardım
kiplerin tipinde yanlış yaptım, ateş hattında kovaladım
büyülü bütünlükle ayrılmadım, çokça yalnız kaldım
ne ben olduğumdan uzaktım ne de olduğum gibiydim,
aslında kendi gördüğüm şekilde anlamımı tamamladım.
tam anladım derken geldi taşlar,
şaşırmadım ve köklerimi kaptım
yanılgı koştu gözler kapandığında
eller uyuştu, sözler kayda girince
koştu kaçtı tüm moruk geçinenler
saklanıp mumlarını avuçladı deliler
çenelerinde prim için takırdar çingeneler
oysa tek istedikleri paraya bulanmış sikler
utanıyorum ama yok derinlerinde bir şeyler
uyanık kaldıkça ve gördükçe kayıpları
ayıplarını saldırarak kapatacakları
büyülü damla bezirganları, küçük canavarları
yine de kalacaksın ayakta, bak açtım ışığı biçare
denk olacaksınız bu hayatta, harbi yok ki çare
açalım akalım gün gelince topunu toplayalım,
aç aklıma hadi bakalım, nefsini doyuralım!
