Op 3 november 1984 reis ik met de spelersbus van BS Leiden naar Weert voor de competitiewedstrijd tegen Kaypro. Leiden boekt de vijfde zege op rij. Dit keer met een riante 76-96 marge. Op de terugweg word ik door de spelers aangemoedigd om met een stuk naar het Leidsch Dagblad te gaan, want niemand heeft de vaste LD-verslaggever Hans Jacobs in Sporthal Boshoven gesignaleerd.

Op zondagavond 4 november stap ik op mijn fiets en bel even later aan bij het redactielokaal van het Leidsch Dagblad. Ik word naar het bureau van Ad van Kaam gedirigeerd, die vloekend en tierend achter zijn bureau zit. Hij heeft nét de brievenbus geleegd en een briefje gevonden waarop Hans Jacobs het nummer van de Leidse coach Ruud Harrewijn heeft gekrabbeld. Of ze zelf even kunnen bellen voor een stukej over de wedstrijd.

Mijn verhaal staat op maandag 5 november 1984 in het Leidsch Dagblad. Ik kwam als geroepen!

Vrij vlot krijg ik een opdracht. Op woensdag 21 november speelt het Nederlands team in de Amsterdamse Apollohal een WK-kwalificatiewedstrijd tegen Hongarije. Hans Jacobs zit er echter ook aan de perstafel. Maar doordat ik kan meereijden met een goede vriend en Jacobs reist met het openbaar vervoer, zit ik al lang en breed te tikken op de redactie wanneer Hans Jacobs binnenkomt. Ook nu staat de volgende dag mijn verslag in de krant.

Maar op donderdag 22 november maakt Hans Jacobs veel kabaal bij de hoofdredactie van het Leidsch Dagblad. Ik krijg een telefoontje van Ad van Kaam. Ik ben weer basketbalmedewerker van het Leidsch Dagblad af...