Yaratım kavramı birazda ‘yeninin’ döngüsü değil midir ? Her girişim modelinin ve inovasyonun temellendiği ‘yeninin’ . Peki sahiden temel alınan kavram ‘yeni’ midir yoksa döngüselliği mi ? Aslında cevap komünitenin işleyişinde , komüniteyi oluşturan bireylerin yakınlık ve farklılıklarının deviniminde . Bu konunun paralelinde bu terimlerin yansıttığı mekanda , toplumun devingen normuna uygun bir kimlik benimsemelidir yani kavramların , fikirlerin , bireylerin geçirdiği devinimin bir üst modeli olarak kullanıcının mekanı da belli bir dönüşümde deneyimlediği bir modelden bahsedebilelim . Duruk sınırlara karşılık güncel sınırların olduğu , bireylerin mekana müdahale edebildiği ve kullanımsal çeşitliliklerini kendilerinin tariflediği , tanımsızlığın bir tanım olarak kabul edilip bireylerin mekanı kullanma biçimlerini belirlediği bir model …

Fikrin yürütüldüğü konumu derinlemesine incelediğimizde kümülatif olarak bir çok katmanın birlikte ve birikerek  varolduğunu  görebilmekteyiz . Bu sebeple tasarımını yürüteceğimiz kavram aslında tanımlanmış bir  mek(AN) ‘dan ziyade mekanın içinde ki (AN)’lardan oluşmakta . İç içe yürütülebilecek , karşılıklı beslenerek deneyimlenebilecek  , öykünmeyle metafora uğrayabilecek , döngülerini değişerek ve deneyimlerek üretebilecekleri fikirlerin  / (AN)ların olasılığını karşılayan mekânsal kurgunun kendiside aynı şekilde çok katmanlı ve değişken bir kavramı karşılamalıdır . Kullanıcın mekanın var oluşunda , dönüşümünde ve akışında pay sahibi olma durumu , sahiplik ve ait olma kavramlarını da düşündürtecektir . Pınar Geçkili’nin de deyimiyle ; ‘Tüm bu devinim kendisi zaten bir ara durum olan aidiyeti de dönüştürmektedir. Dönüşürken çeşitli yeni ara durumların oluşmakta olduğu görülmektedir. Ara olma hali etkileşimler arasındaki bağları aynı aidiyetin köprü oluşu gibi güçlendirmektedir. Yeni aidiyetin en temel noktası hiçlikten çıkması ve tekil değil bütüncül bir bakış açısından oluşmasıdır.

Mek(AN) kavramının gün içinde ki akışından bahsetmek gerekirse ;  belkide en basit tanımıyla dün ile bugünün yerleşiminin , aynı olmadığı bir yerin , tanımsızlığın , tanımını yapmaya başlayacağız . Kimi zaman çalışma fonksiyonunun , sosyal donatıların içinde eridiği bir alandan bahsederken kimi zaman da sosyal donatıların kentsel atölyeye dönüştürülebildiği çalışma alanlarından bahsedicez . Aslında geçirgen olmayan sınırları kentli için geçirgen hale getiren bu dönüşüm sayesinde , değişimin ve inovasyonun hitap ettiği kentlinin bu girişimlerde söz sahibi olmaya başladığı ve üretimin aktif bir paydaşı haline geldiği bir kurgudan bahsediyoruz .

https://www.milliyet.com.tr/ege/yasarli-mimarlar-birinci-6324388